całości podatku. Wnioski w tej sprawie należy składać do urzędów administracji stopnia podstawowego.
Kozważania na tematy zobowiązania podatkowego mają z oczywistego względu jedynie charakter orientacyjny i sygnalny. Sprawy te ze względu na swą wagę mają zwłaszcza dla początkującego rzemieślnika bardzo wielkie znaczenie. Szczegółowych rozwiązań i pomocy musi on poszukiwać w organizacjach rzemieślniczych — cechach i spółdzielniach.
Osoby prowadzące warsztat rzemieślniczy podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu. Włączenie rzemieślników do powszechnego systemu ubezpieczenia nastąpiło w 1977 r. Okres ubezpieczenia rozpoczyna się w pierwszym dniu pierwszego miesiąca rozpoczęcia samodzielnej działalności, a kończy w ostatnim dniu miesiąca, w którym zaprzestano pracy.
Ubezpieczeniem objęci są nie tylko rzemieślnicy, ale także osoby współpracujące z nimi przy prowadzeniu zakładu, a więc członkowie rodziny i inne osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym. Warunkiem rozciągnięcia ubezpieczenia na osoby współpracujące jest współuczestniczenie w pracy w zakładzie, w wymiarze czasu stanowiącym przynajmniej połowę czasu pracy obowiązującego pracownika gospodarki uspołecznionej.
Zgłoszenie do ubezpieczenia powinno nastąpić w okresie do 10 dni od daty rozpoczęcia działalności. Rzemieślnik zgłasza również do ubezpieczenia osoby współpracujące. Ubezpieczony wnosi składki ubezpie-
czeniowe w wysokości uzależnionej od formy opodatkowania. Podstawy wymiaru składki dla poszczególnych form grup ubezpieczeniowych ustala Ministerstwo Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministerstwem Handlu Wewnętrznego i Usług.
Ubezpieczony rzemieślnik, a także osoby z nim współpracujące mają prawo do świadczeń leczniczych, położniczych, do zaopatrzenia w leki, środki opatrunkowe, protezy. W okresie choroby lub macierzyństwa ubezpieczony jest uprawniony do uzyskania świadczeń pieniężnych w postaci zasiłku chorobowego, porodowego i macierzyńskiego. Ubezpieczenie uprawnia ponadto do zasiłków rodzinnych, do świadczeń emerytalnych i rent inwalidzkich, do dodatków do emerytury i renty, do zasiłku pogrzebowego, a także do świadczeń należnych emerytom i rencistom.
Niezależnie od świadczeń związanych z systemem ubezpieczenia społecznego rzemieślnicy i członkowie ich rodzin mogą korzystać z różnorodnych form działalności socjalnej, prowadzonej w organizacjach rzemiosła. Szczególnym zainteresowaniem środowisk rzemieślniczych cieszy się baza sanatoryjno-wypoczynkowa. Obiekty o tym przeznaczeniu usytuowane są w atrakcyjnych miejscowościach w górach i nad morzem, a także w miejscowościach o charakterze sanatoryjnym, np. w Ciechocinku, Iwoniczu czy Polanicy. Domy wypoczynkowe i sanatoria stanowią własność zarówno organizacji cechowych i izb rzemieślniczych, jak i Centralnego Związku Rzemiosła, a więc całego środowiska. Przystosowane są także do prowadzenia akcji zimowej i letniej dla młodzieży rzemieślniczej i uczniów rzemiosła.
Wiele organizacji rzemieślniczych prowadzi własne przychodnie lekarskie, także specjalistyczne, zatrudniające personel lekarski o wysokich kwalifikacjach zawodowych.
■
37