Domniemania - praesumptio - dowodzenie pośrednie - przedmiotem dowodu nie jest bezpośrednio fakt sporny, ale inny fakt, który fakt sporny czyni prawdopodobnym.
Domniemanie jest to więc woskowanie z faktu udowodnionego o fakcie nie udowodnionym a istotnym dla sprawy.
Domniemania
Prawne
występują wtedy gdy ustawa nakazuje sędziemu aby uznał jakiś fakt, w razie ustalenia innego faktu.
Faktyczne
Polega na tym, że osoba stosująca prawo ( sędzia, policjant) wnioskują z faktu udowodnionego o fakcie nie udowodnionym na podstawie logiki, doświadczenia czy osiągnięć nauki.
Art. 231 kpc.
UsUWalne (zwykłe, wzruszane, praesumptio iuris tantum ) Nieusuwalne ( niewzruszalne, praesumptio iuris ac de iure )
Mogą zostać obalone dowodem przeciwnym, polegającym na wykazaniu, że w konkretnym przypadku, domniemanie nie jest zgodne z rzeczywistością.
Domniemanie przerzuca ciężar dowodu.
Źródłem praw podmiotowych jest prawo przedmiotowe. Obejmuje ono jedno lub więcej uprawnień stanowiących element danego typu stosunku prawnego.
Np. uprawnienie do korzystania z rzeczy jest składnikiem różnych praw podmiotowych jak: prawa własności, użytkowania czy dzierżawcy.
Prawo podmiotowe jest to wynikająca ze stosunku prawnego sfera możności postępowania w określony sposób, przyznana przez normę prawną w celu ochrony interesów podmiotu uprawnionego i przez normę prawną zabezpieczona.
Prawo podmiotowe istnieje bez względu na to czy uprawniony z niego korzysta. Wynika ono ze stosunku prawnego a więc każdemu prawu podmiotowemu odpowiadają obowiązki innej osoby - są to obowiązki nienaruszania sfery możności postępowania uprawnionego. Prawo podmiotowe jest prawem przyznanym przez normę prawną. Norma określa zdarzenia prawne w których następstwie powstają poszczególne prawa. Zabezpieczenie przez podmiotowego przez normę prawną polega na tym, że w razie jego naruszenia państwo umożliwi podmiotowi uprawnionemu skorzystanie z pomocy aparatu państwowego.
wyróżniamy prawa podmiotowe
pr. podmiotowe bezpośrednie
roszczenia
pr. kształtujące
możność jednostronnego ukształtowania przez uprawnionego w sposób dla niego korzystny, stosunku prawnego
możność podejmowania przez uprawnionego możność żądania od konkretnej wszelkich lub określonych działań w osoby konkretnego zachowania
odniesieniu do oznaczonego dobra, w się
szczególności na możności korzystania z niego