Gdy wkłuwa się szydełko i przeciąga nić od przodu trzonu, wypukły splot powstaje na przedniej stronie robótki.
na diagramach jako bardziej „rozłożyste" niż te same sploty wrabiane w oczka, a w tej książce ich symbole będą niepołączone u podstawy.
Pęczek wypukły pięciu słupków wkłuwanych w ścieg oraz pod oczkami
Przeciągnięcie nici wokół całego trzonu oczka powoduje powstanie wypukłego splotu i efektu reliefu.
Gdy wkłuwa się szydełko i przeciąga nić od tyłu trzonu, wypukły splot powstaje na tylnej stronie robótki.
Wkłuwanie szydełka między sploty daje efekt ażuru.
Upewnij się, że liczba splotów pozostaje stała w każdym rzędzie.
Gdy wkłuwasz szydełko tylko pod jedną nitkę oczka u góry splotu, powstaje lekko wypukła linia rozdzielająca rzędy.
Praca w rzędach
Wkłuwając szydełko raz pod przednią, a raz pod tylną nitkę oczka, uzyskasz efekt plecionki. Wkłuwając szydełko tylko pod przednie lub tylko pod tylne nitki w całej robótce, można utworzyć serię wypukłych pasków po obu stronach w co drugim rzędzie.
Jeśli jednak wkłuwa się szydełko na przemian w jednym rzędzie pod przednie, a w drugim pod tylne nitki oczka, powstaną poziome paski wypukłe po jednej stronie robótki.
Praca w okrążeniach
Wkłuwanie szydełka tylko pod przednie nitki oczka powoduje powstanie wypukłych pasków na tylnej stronie robótki i na odwrót.
Aby korzystać z instrukcji do wzorów, musisz dobrze poznać podstawowe sploty i orientować się w zasadach wyrabiania dzianin.
Wszelkie nietypowe sploty lub ich kombinacje omawiane są szczegółowo na początku odpowiedniego opisu wzoru, w części „Objaśnienie symboli i skrótów".
Techniki specjalne, np. tworzenie przestrzennych wzorów do ażurów irlandzkich, podane są w odpowiednim rozdziale, w tym wypadku „Wzory irlandzkie".
Wszystkie pojawiające się w tej książce wzory podane są w formie opisu i diagramu, dzięki czemu można wybrać wygodniejszą postać. Jednakże osoby nawykłe raczej do opisów powinny przeglądać diagramy, które dają lepszy pogląd na to, jaką postać ogólną ma dany wzór, natomiast zwolennicy diagramów mogą sprawdzić, czy poprawnie je interpretują.
Diagramy należy czytać w takiej kolejności, w jakiej wykonywana jest robótka, np. motywy przerabiane są od środka na zewnątrz, a wzory ażurowe i koronkowe od dołu do góry. Tam, gdzie kierunek przerabiania może być niejasny, jest oznaczony strzałkami podpowiadającymi, gdzie się zmienia (np. wzór 1.3. na stronie 13). Każdy splot reprezentowany jest na diagramie symbolem przypominającym jego wygląd. Umiejscowienie symbolu wskazuje, gdzie dany splot powinien być wrobiony. Symbole splotów rozrysowane są tak, aby możliwie najwierniej oddawały faktyczny wygląd dzianiny. W pewnych wypadkach zrezygnowano jednak z tej wierności na rzecz przejrzystości diagramu. Przykładowo, pewne sploty narysowane są jako wyjątkowo długie, aby czytelnie pokazać miejsce ich wrobienia, co nie oznacza, że należy tak je wykonywać. Podobne odstępstwa są bardzo częste we wzorach, które z założenia mają nie być płaskie (np. wzór I.8 na stronie 15).
Niekiedy miejsce wrabiania splotów musi być oznaczone kolorową strzałką. Dotyczy to szczególnie wzorów irlandzkich, bo te robótki generalnie są trójwymiarowe.
Gdy robótka jest obracana po każdym rzędzie, tylko co drugi przerabia się na prawej stronie. Te „prawe rzędy” odwzorowane są na diagramach kolorem czarnym i czyta się je od prawej do lewej.
10