ScannedImage 70

Struktura rewolucji naukowych

jednak dopasować przyrodę do paradygmatu. To właśnie dlatego łamigłówki nauki normalnej są takim wyzwaniem i dlatego też pomiary dokonywane bez paradygmatu rzadko prowadzą do jakichkolwiek wniosków. Chemicy nie mogli więc po prostu akceptować teorii Daltona na zasadzie dowodów, w większości nadal negatywnych. Nawet już po zaakceptowaniu teorii musieli stale dopasowywać przyrodę do swego wzorca. W lyin przypadku proces ten trwał przez całe następne pokolenie. Kiedy dobiegł końca, procentowy skład nawet najlepiej znanych związków był inny. Również w tym sensie można powiedzieć, że uczeni po rewolucji pracują w innym świecie.

Niedostrzegalność Rewolucji

Dotychczas nie odpowiedzieliśmy jeszcze na pytanie, jak wygląda koniec rewolucji naukowej. Nim jednak przejdziemy do tego zagadnienia, podejmiemy jeszcze jedną kwestię, której wyjaśnienie pomoże nam lepiej zrozumieć rewolucje naukowe. Do tej pory próbowałem ukazać istotę rewolucji na przykładach i przykłady te mógłbym mnożyć ad nauseam. Jednak większość opisywanych tu przemian — a celowo wybrałem te dobrze znane

—    traktowano zazwyczaj nie jako rewolucje, lecz jako wzbogacenie wiedzy naukowej. Tak samo można by potraktować wszelkie inne przykłady, tak więc ich przytaczanie mijałoby się zapewne z celem. Wydaje mi się, że są istotne powody, dla których rewolucje naukowe pozostawały niemal niedostrzegalne. Znaczna część poglądów na twórczą działalność naukową, jakie wyrobili sobie uczeni i laicy, zaczerpnięta jest z autorytatywnego źródła, które systematycznie ukrywa — częściowo wskutek istotnych przyczyn natury funkcjonalnej

—    dokonywanie się rewolucji naukowych i ich

237