nr 1-2(7-8) s. L15-168
MISTYCZNY ROZDZIAŁ TALMUDU w tłumaczeniu oraz ze wstępem i komentarzem Gwido Zlatkesa’
WSTĘP
Tradycja judaistyczna ukształtowana w okresie rabinicznym przekazuje, że Mojżesz na Synaju otrzymał z rąk Pana nie tylko tablice z przykazaniami, ale całą naukę, to jest Torę. 1 to niejedną, ale dwie Tory: Torę Pisaną, Tora sze-b-klaw i Torę Ustną, Tora szc-beal-pe (kabaliści utrzymują, że nawet trzy, bo jeszcze i tajemną Torę mistyczną). Tora pisana, czyli Mikra to 24 księgi żydowskiej Biblii. Tora ustna to przede wszystkim Miszna, która wraz z Gemarą tworzy Talmud, istniejący w dwóch redakcjach, wcześniejszej, jerozolimskiej z przełomu IV/V w. i późniejszej babilońskiej z VI w., oraz Tosefta i midrasze, czyli zbiory komentarzy do wersetów Pisma.
Talmud jest lekturą trudną, wymagającą cierpliwości i uwagi. Czasami trzeba kilkakrotnie przeczytać zdanie, by dostrzec, że np. przestawienie kolejności wyliczanych elementów, z pozoru stanowiące zbędne powtórzenie tego samego, jest w gruncie rzeczy podstawą kontrowersji. Przy czym sformalizowany język nie jest wcale pomocny, przeciwnie, dla kogoś, kto nie jest głęboko obznajomiony z regułami dyskusji, stanowi on dodatkową przeszkodę. Skąd bowiem zwykły czytelnik ma wiedzieć, że np. sformułowaniechachamim, (tłumaczone przeze mniejako „uczeni...”) oznacza anonimową opinię, prawdopodobnie większości rabinów, podczas gdy rabanan, („nasi uczeni...”) to opinia większości przeciwstawiającej się zdaniu indywidualnego autorytetu, zaś achrim omrim, („inni mówią) to pogląd przypisywany rabiemu Mcirowi, w pewnym momencie ukaranemu przez kolegów anonimowością.
Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego i Hcbrew College w Bostonie, obecnie doktorant w Brandeis University, Massachusetts.