skan0286

Elektrochemia 289

daje reakcję ogniwa

PbF₂ = Pb²⁺ + 2F“.

Równanie Nemsta będzie miało postać

E = E°-

RT 2 F

ln

flpb²⁺flp-

<3pbF₂

W stanie równowagi rozpuszczania PbF₂, gdy roztwór stał się nasycony, E = 0. Ze względu na przyjęty stan odniesienia aktywność stałego PbF₂ = 1, zatem z równania Nemsta mamy

E°

RT 2 F

ln AT_S,

gdzie = a_pb2+ap-. Po podstawieniu danych otrzymujemy

ln K_s =

2 E°F RT

2 • 0,2239 • 96485 8,3145 - 298,15

czyli iloczyn rozpuszczalności PbF₂ wynosi

^3

I f'

K_s = a_?h2₊al- = 4

yl = 2,696 10'⁸,

gdyż

c    c    ^ c

= yz-y* = yz y+ ^{oraz a}F- = -^y-

2) Rozpuszczalność PbF, w wodzie obliczymy, przekształcając wyrażenie na K₅:

K_s\^m c®

c =

y±

(i)

W pierwszym przybliżeniu zakładamy, że y_± = 1, toteż

2,696 • 1(T^{8 u/3}

Ci =

= 1,889- 1(T⁸M.

Następnie, zgodnie z wyrażeniem (6.17), obliczamy siłę jonową roztworu

I = ?l Ci z} = \(c • 2² + 2 • c • l²) = 3c = 5,667 • 1(T³ M.

1 < 0,01 Mi do obliczenia y_± korzystamy z granicznego prawa Debye’a-Hiickla (6.37). Zatem dla wody w 25°C

lg = -0,5091|2 • (-1)|V5,667- 1(T³ = -7,665 • 1(T².