skan0288

Elektrochemia 291

Elektrochemia 291

K_s = [Pb²⁺][F-]²

(2)

gdzie [F ] = 2c + c_s. Zatem c, rozpuszczalność PbF₂ w 0,01 M roztworze NaF, wyniesie

(2c + c_s)² \ y± I

Siła jonowa roztworu, zgodnie z (6.17), jest równa / = 3c + c_s. Jako początkową wartość stężenia PbF₂ przyjmujemy c_h a przebieg dochodzenia do końcowego wyniku będzie taki sam jak poprzednio (tab. 6.8).

Tabela 6.8

i	/[M]	V7	-H	y±	c[ M]		^ i ^i-1 Cj
1				1	1,889	• io-^3
2	1,567 -10-^2	0,1252	-0,1133	0,770	3,105	• 10~^4	1,58-nr^3
3	1,093 • nr^2	0,1046	-0,0964	0,801	4,650	• io-^4	-1,55 • nr^4
4	1,140 • 10^-2	0,1067	-0,0982	0,798	4,447	• 10^-4	2,03-10"^5
5	1,133 • 10-^2	0,1065	-0,0980	0,798	4,473	•IO"^4	-2,59 • IO'^6
6	1,134- IO"^2	0,1065	-0,0980	0,798	4,469	•10"^4	3,32-IO"^7
7	1,134 • ur^2	0,1065	-0,0980	0,798	4,470	• 10~^4	-4,25 • 10~^8

c) 0,01 M Pb(N0₃)₂. Rozpuszczalność PbF₂, c, maleje wskutek obecności w roztworze dodatkowej ilości jonów Pb²⁺ i jest określona stężeniem jonów fluorkowych:

[F"] =

/ ^A'^s l
1 [Pb^2+] '	l y± !

(c + c_s) \ y_±

2c,

czyli rozpuszczalność PbF₂ wyniesie

c=-[F1 =

[Pb²⁺]

7±

K.

\3

(c + c_s) \ y.

(3)

Siła jonowa roztworu, zgodnie z (6.17), jest równa I = 3c + 3c_s. Znów stosujemy metodę kolejnych przybliżeń (z tym samym punktem początkowym) -tab. 6.9.

Wpływ obecności soli na rozpuszczalności PbF₂ obrazuje tab. 6.10.