skanowanie0132

Gdy upadamy zbyt nisko, — życie, nie znoszące w nas nikczemności, wytyka nam ją reakcją bliźnich.

Życie ma niekiedy uśmiechy ironiczne pełne finezji. Uczę się je kochać, choć spoczną na mnie —

Nikt mnie nie zna: czy nie dlatego, że trudno znać to, czego jeszcze nie ma?

Recepta na podobanie się ludziom: wyglądać, jakby się nam oni podobali.

Ale na ów wygląd receptą jest: by się nam podobali istotnie — i w tym sęk.

Niewinność dzieci — tak pełna przyszłego grzechu!

Wszystko mi dałeś, co wziąć mogłam, Panie! Wszystko mi wziąłeś — czego ci sama dać nie byłam w stanie.

Pozwólcie ludziom być smutnymi!

Piękność w samobałwochwalstwie gaśnie, jak wywrócona świeca we własnym wosku.

Na szczytach metafizycznych pokusa nazywa się: SZTUKĄ.

To, czego się wyrzec nie możem, zostaje nam odjęte, by się spełniło Wyrzeczenie Zupełne. — Lecz ponieważ owa niemożność była wskaźnikiem zasadniczej POTRZEBY owej rzeczy, — przeto w innej formie zostaje nam po akcie abdykacji zwrócona.

Kocham — cierpię. I raduję się, że kocham, — bo ta miłość jest moim zbawieniem; — i raduję się, że cierpię, — bo w tym cierpieniu jest nieśmiertelność mej miłości.    _____J

W swych urąganiach świat rzuca nam bezwiednie przykazania naszych przeznaczeń i policzkuje nas — własną naszą samozdradą.

,,Co się stało?!” — „Cud się stał!”

265