skanuj0011 (333)

■ityków₉ jak i teoretyków wychowania. Ponadto zbyt duża liczba sumowanych celów w szeroko pojętej praktyce wychowawczej świad-Motym, że mamy do czynienia z wychowaniem o charakterze zdecy-fcanie interwencyjnym. Rzecznicy takiego podejścia do wychowania graczej krytycznie nastawieni wobec realnej możliwości spontanicz-Krozwoju dzieci i młodzieży.

^pdocen/an/e celów wychowania

| W wypadku rozumienia wychowania nie tyle jako bezpośredniej intencji w rozwój wychowanków, ile raczej jako wspomagania w ich vju, minimalizuje się przyświecające takiemu wychowaniu cele lub Hfage się całkowicie zrezygnować z celów formalnych (instytucjonalnehi. Postępuje się tak n p. w antypedagogice, która zakłada, że dziec-Hwie najlepiej, co jest dla niego dobre, a co za tym idzie — podważa mzhowywanie zgodne z przewidywanymi celami. Antypedagogika mjmuje też, iż każdy lub prawie każdy człowiek ze swej natury jest wśojrzały, samodzielny i niezawodny, że wystarczy inicjować, pobu-f i ukierunkowywać jego rozwój, aby spełnił związane z nim ocze-Hnia. Wymaga to jedynie dyskretnego czuwania i jednocześnie wspo-meania ogólnego rozwoju dzieci i młodzieży. Niektórzy zalecają, aby ■prostu „iść jakby obok wychowanka” lub „wspólnie z nim” i być mym do wspomagania jego rozwoju. Według nich, nie jest to ani wadzenie za rękę” lub „prowadzenie po swoich śladach”, ani też Imwadzenie na drogęjuż wytyczoną” (S. Ruciński, 1988, s. 191). Pra-się w ten sposób zapobiec niebezpieczeństwu narzucenia celów, pęb realizacja jest niemożliwa. Można najwyżej podpowiadać |nnkom drogę, jaką mogliby kroczyć. Zgodnie z tego rodzaju m, niedopuszczalne są zwłaszcza długie rejestry ustalonych pN wy tó&owama.

pr%th celów są najodpowiedniejsze dla wychowanka. Stano-Sir znajduje swe uzasadnienie w filozofii Jean-Jacques’a Rous-p*z5 którego „wychowanie powinno być naturalne: powinno ^■Jiozwijać to, co leży w psychice ludzkiej” (cyt. za: W. Tatar-1993, _s. 153), czyli umożliwiać jednostce ujawnianiewrofos-^htków i urzeczywistnianie ich w naturalnych warunkach życia, jkziw/sc/e trudno byłoby się zgodzić ze świadomą rezygnacją

wMełcetówwycJzowfflją podobn/ezresztą jak niepożądane

opowiedzenie się za realizacją zbyt dużej ich ilości czy za tzw. muętym zestawem celów. Z pewnością wystarzy uświadomić sobie m przynajmniej niektórych wartości uniwersalnych jako naczelnych iw wychowania.

Kontrowersje wokół celów wychowania | 3 |

Niedocenianie celów w wychowaniu niedy-rektywnym

Koniecz

ność

uwzględniania celów w wychowaniu nie dyrektywnym