PUSTE, A MIMO TO NIEWYCZERPANE, DAJE POCZĄTEK NIEZLICZONYM ŚWIATOM.
Umysł stwarza niezliczone światy - jest w nich to i owo, strata i żal, dobro i zlo. Jest kompletny od samego początku, a mimo to jest niestrudzony w tworzeniu tego, co nie istnieje. Wiara we własne myśli prowadzi cię ku nieskończonym dramatom jaźni.
Dopóki nie będzie spokoju w tobie, nie będzie spokoju w świecie, bowiem to ty jesteś światem, ty jesteś ziemią. Jedyna ziemia i wszystko, co poza nią istnieje, to ziemia istniejąca w opowieściach. Gdy nocą jesteś pogrążony we śnie bez snów, czy istnieje świat? Nie, do chwili aż się przebudzisz i wypowiesz „ja”. Kiedy pojawia się „ja”, witamy na filmie, który pokazuje, kim we własnym mniemaniu jesteś. Lecz jeśli go podasz w wątpliwość, nic będziesz już do niczego przywiązany, będzie to po prostu świetny film. Kup sobie popcorn: już się zaczyna!
Żyję w pełni. Wszyscy tak żyjemy, choć możemy nie zdawać sobie z tego sprawy. Nic nie wiem; niczego nie muszę się domyślać. Zrezygnowałam ze sposobu myślenia, który w ciągu czterdziestu trzech lat donikąd mnie nie doprowadził, i teraz żyję jako umysł, który nic wie. Dzięki temu moje życie wypełnione jest jedynie spokojem i radością. Istnieje tylko całkowite poczucie spełnienia, gdy obserwuję, jak wszystko objawia mi się jako ja sama.
Czym jest śmierć? Jak możesz umrzeć? Kto twierdzi, że kiedykolwiek się narodziłeś? Jedyne życie, jakie istnieje, to życie myśli niepodanej w wątpliwość. Jeśli cokolwiek istnieje, to jest to umysł. Gdy pomyślałeś: „Umrę”, dokąd odeszła ta myśl? Czyż jedynym dowodem jej prawdziwości nie jest twoja kolejna myśl? Kim byłbyś bez swojej opowieści? Właśnie tak powstaje świat. Ja”. Ja jestem”. „Ja jestem kobietą”. Ja jestem kobietą, która właśnie wstaje, by umyć zęby i iść do pracy”. I tak bez końca, dopóki świat nie będzie coraz gęstszy. „Ja jestem” - zakwestionuj to. Właśnie w tym punkcie kończy się świat, gdy to, co pozostało, wraca, by zbadać kolejne pojęcie. Czy nadal będziesz istnieć po śmierci? Jeśli wystarczająco wnikliwie zakwestionujesz swój umysł, przekonasz się, że to, kim jesteś, wykracza poza życie i śmierć.
Umysł podany w wątpliwość może poruszać się bez ograniczeń, ponieważ niczego już nie poszukuje. Rozumie, że skoro nigdy się nie narodził, nigdy nie może umrzeć. Jest nieskończony, ponieważ niczego nie pragnie dla siebie. Niczego nie ukrywa. Jest bezwarunkowy, nieustający, nieustraszony, niestrudzony, nieograniczony. Musi dawać. Taka jest jego natura. A ponieważ wszystko, co istnieje, jest odbiciem jego cennej jaźni, dając siebie sobie samemu, zawsze otrzymuje.
Jedyną śmiercią - śmiercią zadaną przez tortury - jest uwięziony umysł. Umysł niepodany w wątpliwość, wierzący w to, co myśli, żyje w ślepych uliczkach - jest sfrustrowany, wiecznie próbuje znaleźć drogę wyjścia tylko po to, by odkryć, że znowu zabrnął w ślepy zaułek. Za każdym razem, gdy jakiś problem
33