skanuj0026 (168)

II. a. Wytrącanie słabych kwasów - przykłady recept:

Teobromina, teofilina, kofeina, luminal są to słabe kwasy, które będą wytrącały się ze swoich soli w środowisku kwaśnym na skutek cofnięcia dysocjacji. W praktyce recepturowej najczęściej można spotkać wytrącanie luminalu z jego soli sodowej. Poniżej opisano również przykłady recept, w których dochodzi do wytrącania teobrominy z diuretyny. Należy jednak zauważyć, że diuretyna (Theobrominum natrium cum natrio salicylico) nie jest dostępna obecnie w hurtowniach farmaceutycznych (brak jej monografii w FP VI). Prawdopodobnie została wycofana z obrotu ze względu na obecność salicylanu sodu w połączeniu z teobrominianem sodu. Obecnie salicylan sodu nie jest stosowany w preparatach do użytku wewnętrznego z powodu objawów ubocznych, tj. uszkodzenia słuchu, nerek, zasadowicy płuc, niedokrwistości czy podrażnienia przewodu pokarmowego. Dlatego przykłady recept z diuretyną należy potraktować jako materiał szkoleniowy.

Fenobarbital sodu jest zawsze niezgodny z: kwasem solnym, chlorowodorkiem papaweryny i morfiny,

W zalttltoicl od stężania wykazuje niezgodność z bromkiem i chlorkiem amonowym oraz fosforanem kodeiny.

Przyjmuje się, że niezgodność nie wystąpi przy łączeniu w jednej miksturze fenobarbitalu sodu z siarczanem atropiny, chlorowodorkiem efedryny, odwarami i nalewkami, mimo że substancje te obniżają pH roztworów (zakwaszają środowisko).

Tabela 2. Niezgodności fenobarbitalu sodu z bromkiem lub chlorkiem amonowym.

Stężenie fenobarbitalu sodu	Stężenie bromu lub chlorku amonowego w roztworze
w roztworze	niezgodne	zgodne
1,0%	zawsze	-
0,5%	2% i wyższe	poniżej 2%
0,3%	5% i wyższe	poniżej 5%
0,2%	-	zawsze
0,1%	-	zawsze

Stężenie fenobarbitalu sodu	Stężenie fosforanu kodeiny
w roztworze	niezgodne	zgodne
1,0%	zawsze	-
0,5%	0,3Vo i wyższe	poniżej 0,3%
0,3%	0,5Vo i wyższe	poniżej 0,5%
0,2%	-	zawsze
0,1%	. * -	zawsze

1) Rp.

Valerianae rad. decocti 10^0/200,0 Theobromini natrici cum Natrii salicylatis 3,0 M. f. mixt.

S. 3 x łyżka

Odwar z kozłka zakwasza środowisko i przyczynia się do wytrawia teobrominy z diuretyny. I Mulego diuretynę należy wydać w postaci 13 proszków po 0,22g.

mirtu Icku 203g

20 )g : I !Sg (ilość leku zawarta w łyżce stołowej)) = 13,53 G^l- ilość proszków)

1,1,33 proszków - 3g I I proszków - x„ s - J.HHg

Ż.HHg Ił dawek - 0,22g w I proszku lTt|iinwloiiN raoopln:

ftp    ^P-

Vulorlanao rad. decocti 10,0/20C»,0    Diutetini 0,22

M I doooell    ^M- ^f P^u,v-

N I n ły/ka stołowa    D. Ld.N°XlII

50