skanuj0037 (24)

7.5. Charakterystyka współczesnego ruchu turystycznego na świecie 187

samym czasie liczba osób na świecie korzystających z tej formy spędzania urlopu wzrosła ze 155 000 do ponad 3,7 min (w latach dziewięćdziesiątych wzrost zainteresowania tym sposobem wypoczynku dał się zauważyć m.in. w Polsce).

Jak podaje M. Hall [1994], w 1950 r. - a więc jeszcze przed pojawieniem się turystyki masowej - głównym regionem koncentracji międzynarodowego ruchu turystycznego były Europa (66,6%) i obie Ameryki (29,6%). W tym czasie udział Afryki w światowym ruchu turystycznym wynosił jedynie 2,1%, Bliskiego Wschodu 0,8%, regionu obejmującego Azję Wschodnią i Ocean Spokojny 0,7%, a Azję Południową zaledwie 0,2%.

Dane zawarte w tabeli 31 wskazują, że w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat największe zmiany w turystyce przyjazdowej nastąpiły w regionie obejmującym Azję Wschodnią i Ocean Spokojny. Nieco mniejsze zmiany zaszły w Afryce, Azji Południowej i na Bliskim Wschodzie, natomiast udział obu Ameryk i Europy w światowym ruchu turystycznym systematycznie spada. Pod względem udziału w dochodach z tytułu turystyki w latach 1960-1995 największy wzrost nastąpił natomiast w regionie obejmującym Azję Wschodnią i obszar Oceanu Spokojnego, jak również w Azji Południowej. Nieco mniejszy wzrost wystąpił na Bliskim Wschodzie, spadł natomiast w okresie 1960-1995 udział obu Ameryk, Afryki i Europy. Warto w tym miejscu zauważyć, że zmniejszenie się udziału Europy było w omawianym okresie większe w przypadku przyjazdów turystów niż związanych z tym dochodów (indeksy zmian odpowiednio 82 i 92).

Krajami, skąd pochodzą turyści, są przede wszystkim państwa wysoko rozwinięte, a zwłaszcza Niemcy, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Japonia i Francja. Te same kraje przodują w wydatkach ludności w związku z międzynarodową turystyką wyjazdową. Jak wskazują dane zamieszczone w tabeli 32, w 1995 r. aż 75,2% wydatków na turystykę zagraniczną ponieśli turyści pochodzący zaledwie z 15 krajów świata (na 15 pozycji, z 5,5 mld USD, była Polska).

Na podstawie danych z połowy lat dziewięćdziesiątych [Tourism market trends... 1997] można zauważyć, że w krajach, skąd pochodzi najwięcej turystów (kolejno: Niemcy, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Japonia i Francja), od 45% do 65% ogółu turystów uczestniczących w turystyce zagranicznej wyjeżdża do 5 krajów, co jest świadectwem wspomnianej już znacznej koncentracji przestrzennej. Zjawisko to przedstawia się następująco:

• Niemcy (74 609 877 turystów w 1995 r.):

a) Francja	14,2%,
b) Austria	13,4%,
c) Hiszpania	13,1%,
d) Włochy	11,1%,
e) Polska	10,4%,
Razem:	62,2%.