skanuj0045 (100)

Znak „wieczność”

Od zamierzchłych czasów chiński znak ^ ei („długie trwanie, wieczny") jest używany jako wzór do nauki 8 podstawowych kresek w kaligrafii kanji. fPJJ soku, $j] roku, §? do, teki, W. saku, isi ryaku, W taku, ł$ł toku. Podane nazwy tych kresek są japońskie, a dokładniej, jest to japońska wymowa tych samych nazw w języku chińskim.

1.    fJJ soku, „bok, nachylenie"

Soku w Japonii powszechnie nazywana k ten („punkt, kreseczka"), jest podstawą wszystkich pociągnięć w kształcie kropli wody. Składa się z trzech ruchów. Jej nazwa wiąże się z tym, że czubek włosia musi zawsze pozostawać po prawej stronie, a kreska jest zawsze rysowana w poprzek.

2.    II] roku, „wędzidło, kreska pozioma" W Japonii powszechniej nazywana łftli yoko-kaku, „kreska pozioma".

3.    15 do, „starać się, kreska prosta pionowa"

W Japonii nazywana również tecchu lub powszechniej tate-kaku, „kreska pionowa".

4.    jS teki, „skakać, podskoczyć”

W Japonii częściej nazywana ^ fa hane, „odbicie".

5.    H saku, „chłostać"

Kreska ta powinna być pociągnięta z dużą energią od chwili przyłożenia pędzla. Przeciągamy ją szybko ku górze w prawo.

6.    ryaku, „otrzeć się, zmieść, wyrwać, obdzierać"

Nazywana powszechnie w Japonii l' hidari-harai, to znaczy „zamiatanie w lewo". Przykładamy pędzelek jak do zamiatania, nie przyspieszając, ale i bez zawahania. Energia będzie uwalniana stopniowo, a włosie połączy się pod koniec ruchu. Kontynuujemy ruch okrężny także wtedy, gdy pędzel oderwie się od kartki.

7.    # taku, „dziobać"

Wykonujemy pociągnięcie szybkie i energiczne.

8. łUt taku, „rozerwać"

W Japonii częściej nazywana migi-harai, „zamiatanie w prawo". Odzyskujemy energię uwolnioną pod koniec poprzedniego ruchu, przykładamy czubek pędzelka i stopniowo zwiększamy nacisk, kierując się w dół. Pozostajemy 1 sekundę w punkcie (a) i „zamiatamy" delikatnie w prawo, uwalniając przy tym energię.