skanuj0071

208 ŚREDNIOWIECZNA PIEŚŃ RELIGIJNA POLSKA

nie odnotował, umieszczając jedynie uwagę: „dalszego ciągu nie mam” („;ultra non habeo”). Badacz legendy, Stefan Wierczyński, przypuszcza, że dla kopisty utwór był nowy, mało znany, reszty tekstu zaś pod ręką nie posiadał.

Całość legendy, pt. Pieśń o iw. Stanisławie, patronie polskim znamy dopiero z druku z początku XVII w. Pieśni postne starożytne (b. m. i r.; unikat Biblioteki Kórnickiej, sygn. 12.377), k. G verso - G₂ verso; druk ten jest podstawą niniejszej edycji pieśni (por. wydanie fototypiczne, opr. M. Korolko, Warszawa 1978).

Poprzednie wydanie: Polskie wierszowane legendy średniowieczne, s. 230-232.

PIEŚŃ O ŚWIĘTYM STANISŁAWIE, PATRONIE POLSKIM

Chwała tobie, Gospodynie,

Iż o twych świętych cześć słynie,

Która nigdy nie zaginie I na wieki nie przeminie.

⁵ Wesel się, Polska Korona,

Iż masz takiego patrona:

Wielebnego Stanisława,

Który wyszedł rodem z Szczepanowa.

Ten jeszcze w swojej młodości ¹⁰ Napełnion Boskiej miłości,

Wiodąc swój żywot we cności,

Uczył się sprawiedliwości.

Widząc poselstwo duchowne,

Iż o nim słuchy chwalebne,

V. 3 CHWAŁA TOBIE, GOSPODYNIE

w. 7 wielebnego Stanisława—czcigodnego Stanisława Szczepanow-skiego, biskupa krakowskiego (?r-1079).

w. 8 Szczepanów - wieś 6 km na północ od Brzeska.

|⁵ Wzywając Boga miłego Wzięli go za biskupa swego.

W ten czas Bolesław królował,

Ten wiele złego podziałał:

Dla uczynku swego złego ²⁰ Nienajźrzał biskupa świętego.

Oskarżyli go ziemianie,

Iż kupił świeckie imienie Prawą niesprawiedliwością: Chcieli go dostać bliskością.

²⁵ Wskrzesił Piotra z Piotrawina, Umarłego ziemianina,

Co leżał trzy lata w grobie, Wskrzesił go na świadectwo sobie.

Boska go prawda wspomogła,

³⁰ Z fałszywych rzeczy wywiodła: Nie nalezion w żadnej winie, Został się przy Piotrawinie.

w. 16 biskupa swego - Stanisław został biskupem krakowskim w 1072 r.

w. 17 Bolesław - Bolesław n Śmiały, król polski (1058-1079). w. 18 podziałał—uczynił, w. 20 nienajźrzeć—nienawidzić, w. 22 imienie — mienie, majętność, w. 23 prawy — prawdziwy.

w. 24 - chcieli go zdobyć prawem retraktu (łac. proximitas, ius re-tractus), czyli pierwszeństwa do objęcia czy odkupienia dóbr po krewnym.

w. 25 Piotra z Piotrawina - Piotrawin, dziś wieś nad Wisłą, 16 km na zachód od Opola Lubelskiego.