skanuj0080

168 Programy resocjalizacyjne STOP I „Respect”

W licznych raportach na temat skuteczności połączonych wysiłkóy! w zakresie resocjalizacji przestępców seksualnych podkreśla się, że trudn)| proces pracy psychokorekcyjnej z tego typu osobnikami musi stanowią zbiorowy wysiłek nie tylko przedstawicieli aparatu sprawiedliwości jedl nego kraju, lecz wszystkich krajów na całym świecie!

1.4. Kształcenie personelu oraz działania wspierające

Jest oczywiste, że aby tak trudna i skomplikowana praca resocjalizacyjna! z przestępcami seksualnymi odniosła sukces, musi prowadzić ją człowiek! profesjonalnie przygotowany. Dotyczy to szczególnie tak złożonego i wie-J loaspektowego programu oddziaływań, jak omawiany program STOP czy! jego anglo-walijska modyfikacja SOTP.

Warto także podkreślić, że ludzie pracujący na co dzień z przestępcami! seksualnymi, wnikający na każdym kroku w ich struktury motywacyjne, J prowadzący „sięgające najintymniejszej głębi” rozmowy terapeutyczne, 1 czy indywidualne, czy też grupowe, wymagają silnego wsparcia i porno-1 cy ze strony innych terapeutów. U takich ludzi stosunkowo łatwo może 1 nastąpić proces dezintegracji wyznawanych wartości, a także zachwianie ; nabytych (pozytywnych) reakcji seksualnych.

Grozi tu bardziej niż w innych przypadkach niebezpieczeństwo, ] przed którym przestrzegał swych adeptów Zygmunt Freud, przytaczając anegdotę o duchownym wezwanym do znanego ze swego niedowiarstwa ; agenta ubezpieczeniowego, który popadł w śmiertelną chorobę i zażyczył : sobie spotkania z księdzem. Opiekujący się chorym członkowie jego rodziny skwapliwie prośbę tę spełnili wierząc, że umierający odejdzie z tego świata pojednany z Bogiem. Ksiądz bardzo długo rozmawiał z chorym. Niestety nie udało mu się go nawrócić, wykupił natomiast u niego polisę ubezpieczeniową!

Dlatego też przygotowanie personelu do pracy z przestępcami seksualnymi wymaga po pierwsze dostarczenia jak najszerszych wiadomości o naturze przestępstw seksualnych, sposobach resocjalizacji tych negatywnych zachowań, a w szczególności ujęcia kognitywno-behawioralne-go, na którym opierają się działania psychokorekcyjne programu STOP, po drugie zaś zorganizowania dla pracujących na co dzień z przestępcami seksualnymi pracowników więziennych oddziaływań wspierających, zabezpieczających ich jak najskuteczniej przed „utratą sterowności” własnych osądów moralnych i kroków życiowych.

l. 4.1. Przygotowanie teoretyczne i praktyczne

Na wstępie konieczne jest przedstawienie dwóch informacji o charakterze ogólnym. Po pierwsze, w nowoczesnych systemach pracy resocjalizacyjnej przeznacza się albo osobne zakłady (więzienia) dla przestępców seksualnych, albo przynajmniej organizuje się oddziały wyspecjalizowane do pracy z tego typu przestępcami. Po drugie obowiązuje w nich zasada, że zadania resocjalizacyjne wypełnia cały personel pracujący w danym więzieniu czy na oddziale przeznaczonym dla przestępców seksualnych. Zasada ta nie jest wprawdzie nowa, ale w pracy z przestępcami seksualnymi przestrzega się jej z wielką konsekwencją. W przypadku stosującego program STOP więzienia w Peterhead organizowane jest szkolenie zarówno dla całego personelu, jak i dla kadry specjalistów.

Kształcenie podstawowe obejmuje cały personel, bez względu na stanowisko w organizacji więziennej. Dotyczy ono życia seksualnego oraz jego wypaczeń, przyczyn tych wypaczeń, psychologii różnic płciowych, aspektów prawnych postępowania z przestępcami seksualnymi, a przede wszystkim sposobów oddziaływania resocjalizacyjnego stosowanego w macierzystym zakładzie karnym. Najczęściej szkolenie takie trwa dla poszczególnych grup pracowniczych 2, 3 dni i obejmuje 40 godzin zajęć, prowadzonych przez psychologów więziennych, lekarzy i specjalistów.

Jest rzeczą zrozumiałą, że o wiele dokładniej przygotowuje się do pracy z przestępcami seksualnymi specjalistów (core staff) prowadzących z nimi regularne zajęcia. Ludzie ci muszą mieć przede wszystkim odpowiednio wysokie, akademickie kwalifikacje, uprawniające ich do zajmowania wyższych stanowisk (w tym przypadku prisons officers) oraz przejść kolejne etapy niezbędne do osiągnięcia tych stanowisk, zanim stworzą sztab wykwalifikowanych i sprawdzonych pracowników (core workerś). Przygotowanie specjalistyczne do pracy z przestępcami seksualnym trwa przeciętnie dwa lata, w czasie których kandydaci odbywają

m. in. kilkutygodniową praktykę w charakterze opiekunów społecznych, poprzedzoną trzydniowym kursem w zakresie technik prowadzenia zajęć terapeutycznych w grupach. Następnie odbywają studia podyplomowe z zakresu psychologii przestępczości na uniwersytecie w Dundee.

Wszyscy specjaliści bezpośrednio pracujący z przestępcami seksualnymi są członkami Narodowej Organizacji Resocjalizacji Przestępców Seksualnych (National Organization for the Treatment ofAbusers, NOTA) i uczestniczą w regularnych konferenq‘ach naukowych, panelach dyskusyjnych oraz