skanuj0091 (25)

182 Edukacja wspierająca uczniów w wieku wczesnoszkolnym

mowy (omawianie kolejnych etapów projektu co robią, co będą robić), sztuki pisania i czyta nia (konieczność sporządzania notatek, ich odczytu mobilizuje do nauki), liczenia. Dzieci uczą się przy tym szukać właściwych tematy cznie książek i wszelkich informacji niezbędnych do pracy. W jej toku poznają fakty w znaczącym dla nich kontekście, cieszą się samodzielnym zdobywaniem wiedzy, utrwalają umiejętności i stale je doskonalą.

•    Większość czasu związanego z planowaniem nauki poświęcona jest na przygotowanie materiałów, otoczenia. Aktywne uczenie się organizowane jest przez dzieci przy pomocy nauczyciela. Tworzy się wiele centrów, aby uczniowie mieli możność dokonania wyboru pracy zgodnie ze swoimi zainteresowaniami. Dzieci mają do dyspozycji kącik czytelniczy (ćwiczenie umiejętności czytania); miejsce, w którym słucha się muzyki (magnetofon); miejsce do pisania (np. opowiadań); miejsce do zabaw matematycznych i językowych. Nauczyciele zachęcają dzieci do oceny własnej pracy, do podejmowania trudnych decyzji, wymagających posiadania bardziej skomplikowanych umiejętności. Niektóre prace są poprawiane w małych grupach, dziecko prezentuje swoje dzieło i próbuje argumentować, dlaczego je tak wykonało, a nie inaczej.

•    Błędy i pomyłki postrzegane są jako zjawisko naturalne, towarzyszące uczeniu się. Oczywiście rozwiązania błędne, nonsensowne są po ich wspólnej z dziećmi analizie i porównaniu z rozwiązaniami poprawnymi odrzucane, traktuje się je jednak jako znak twórczego rozwoju. Stopniowo dzieci same dostrzegają nieprawidłowość rozwiązań, zaczynają je analizować i eliminować. Tak rozwija się proces rozumowania.

•    Dzieci są nieustannie zachęcane do podjęcia aktywności przy pozostawieniu im wyboru rodzaju zabawy, pracy. Mogą bawić się lub pracować, w grupach lub indywidualnie. Kierowanie dziećmi jest dyskretne, niezbyt autokratyczne, sugeruje się im pracę w określonym centrum, które jest ciągle wzbogacane o nowe materiały, przemodelowane, aby dostarczyć dzieciom coraz to nowych możliwości i wyboru działań. Nauczyciel i uczniowie wspólnie rozwijają i opracowują nowe projekty.

•    W celu uniknięcia monotonii zajęcia urozmaica się w różny sposób, np. organizując wizyty w klasie różnych ciekawych ludzi (dietetyczki, która zapozna dzieci ze sposobami zdrowego odżywiania się, policjanta, który będzie mówi! o przestrzeganiu zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego, znanego sportowca reprezentującego miejscowy klub itp.). W czasie tego rodzaju wizyt organizuje się dyskusje, dzieci mogą z gośćmi przeprowadzić wywiad, opisać wrażenia, zamieścić artykuł w klasowej gazetce etc. Urządza się też wycieczki np. do ogrodu zoologicznego, botanicznego, parku itp. miejsc, organizuje wspólne wyjścia do kina, teatru, na film lub sztukę o tematyce dziecięcej, do różnych zakładów pracy, urządza się konkursy, quizy etc. Dzieci dowiadują się dzięki temu wielu ciekawych rzeczy, zaspokajają zainteresowania, rozwijają zasób słownictwa, doskonalą sztukę pisania, czytania, słuchania, kojarzenia faktów etc.

• Materiały do uczenia się i zaspokajania różnej aktywności są konkretne, naturalne, wzięte z życia dziecka. Miejsca do pracy często są zmieniane, zależy to od podejmowanej przez dzieci pracy. Cele i wymogi są dostosowane nie tylko do wieku dziecka, ale i jego cech indywidualnych, aktualnego stopnia rozwoju, są więc zróżnicowane.