skanuj0094 (24)

188 Edukacja wspierająca uczniów w wieku wczesnoszkolnym

emocjonalnej, wolicjonalnej. Pomocne są mu w tym indywidualne podejście do dzieci, wyszukiwanie ich mocnych stron, nieeksponowa-nie słabych, chwalenie za osiągnięcia, wspólne poszukiwanie rozwiązań alternatywnych, stałe doskonalenie własnych metod pracy i uzupełnianie własnej wiedzy.

•    Dbałość o pozytywne relacje w społeczności klasowej (dziecko—nauczyciel, dziecko—dziecko). Dzięki prawidłowym interakcjom i właściwemu doborowi kadry nauczycielskiej przedstawiającej sobą pożądany, zwłaszcza w nauczaniu początkowym, wzorzec osobowości dzieci modelują swój entuzjazm do otoczenia, rówieśników, innych osób. Właściwa dzieciom w wieku przedszkolnym identyfikacja z postawą nauczyciela sprzyja samokontroli.

•    Celem nauczania i uczenie się jest nie tyle przyswajanie przez uczniów wiedzy i konkretnych, określonych umiejętności i sprawności, ile samodzielne pokonywanie trudności związanych z odkrywaniem, poznawaniem świata i zdobyciem tych umiejętności, osiąganie sukcesu, samodoskonalenie, samokontrola. Pozytywne rozwiązanie problemu promowane jest nie przez tradycyjny system ocen lecz np. pochwałą i powierzeniem uczniowi, który najlepiej wykonał zadanie, nowego bardziej skomplikowanego, o większym stopniu trudności. Tego rodzaju podejście wzbudza kolejną motywację do dalszej pracy i poszukiwań coraz bardziej doskonałych rozwiązań.

6. Relacje rodzice-

•    Rodzice dzieci postrzegani są jako partnerzy ■nauczyciele w tworzeniu procesu edukacyjnego. Poświęca

się wiele czasu na okresowe okazjonalne spotkania z rodzicami. Rodzice często odwiedzają szkołę, są bowiem zawsze w niej mile widziani. Do normalnych obyczajów należy również odwiedzanie przez nauczycieli rodziców i dzieci w domu. Ma miejsce wzajemne informowanie się nauczycieli i rodziców o sprawach związanych z dzieckiem, nauczycielom znane są poglądy rodziców i zamierzenia na temat dziecka, respektowane są przez nich różnice rodzinne, środowiskowe i kulturowe.

•    Członkowie rodzin zachęcani są do pomocy w edukacji; zapraszani do wygłaszania pogadanek (np. ojcowie lub matki posiadający ciekawe zawody: lekarze, archeolodzy, piekarze, pielęgniarki, dziennikarze etc.), wykonania pomocy naukowych, do asystowania w pracy, jeśli jest taka potrzeba.

7. Ocena

•    Podczas pierwszych lat nauki dzieciom nie wystawia się ocen w sposób formalny zgodnie z zaleceniami psychologii, ponieważ u dzieci w wieku wczesnoszkolnym obserwuje się refleksję w odniesieniu do własnych umiejętności; dziecko ocenia się na tle grupy (potrafi zdać sobie sprawę czy nadąża, czy nic, za innymi, czy jest od nich lepsze czy gorsze). Z motywacyjnego punktu widzenia jest to najważniejsze.

•    Nauczyciele bacznie obserwują postępy dzieci i wyniki swoich obserwacji wykorzystują do sterowania indywidualną pracą każdego z nich. Zachęcają do podejmowania coraz to nowej aktywności, pomagają dzieciom zrozumieć własne błędy, naprawiać je lub korygować.

•    Informacje o dzieciach przekazywane są rodzicom do wiadomości na tle ogólnych właściwości wieku; są to opisy zachowań wraz z ich interpretacją.

•    Dzieci otrzymują promocję do następnej klasy, mimo że rozpiętość rozwoju w grupie klasowej jest spora. Zostawianie dziecka na drugi rok w tej samej klasie nie jest prak-