skanuj0165 (7)

Poniżej przedstawione składy recept są przykładami często pojawiających się nieprawidłowości w recepturze globulek czy pręcików:

Rp.

Ampicillini/ Amoxicillini Cacao ol.

M.f.glob. vag.

D.t.d. No 12

0,5

q.s.

Rp.

Erythromycini Cacao ol. M.f.stilli vag. D.t.d. No 7

0,4

q.s.

Wykaz czynności, które należy wykonać na Ćwiczeniu 3:

1.    Przygotować boks do pracy aseptycznej (na 30 minut włączyć lampy UV, naświetlanie ponawiać co 3h).

2.    Przygotować lożę z nawiewem laminarnym do pracy aseptycznej (przetrzeć 1% roztworem Sterinolu, wstawić do loży niezbędny, wyjałowiony na ćwiczeniu 1 sprzęt, wagę, tuby do maści, zakrętki, roztwór konserwujący maści oczne, krążki bibułowe, zdezynfekowane 70° etanolem kliszki, potrzebne substancje lecznicze i podłoża do maści). Na 30 minut włączyć lampy UV i nawiew laminamy. Po 30 min. odpowiednio uregulować szybkość przepływu.

3.    Wykonać maść do oczu.

4.    W warunkach aseptycznych wykonać postać leku z antybiotykiem (globulki, pręciki, maść).

Ćwiczenie 4. Receptura płynów infuzyjnych

Płyny infuzyjne

Leki pozajelitowe (parenteralne) są to jałowe preparaty przeznaczone do podawania pozajelitowego, tj. z pominięciem przewodu pokarmowego. Nazwa wywodzi się od słów greckich - para (obok) i enteron (jelito). Ze względu na objętość podawanego leku i na sposób ich stosowania, leki pozajelitowe dzieli się na:

-    płyny do wstrzykiwań - Iniectabilia

-    roztwory lub emulsje do podawania w postaci wlewu kroplowego (płyny infuzyjne) -Infundibilia (Infusiones)

Płyny do infuzji, in. płyny do wlewów kroplowych wg FPVI są to jałowe, wolne od ciał gorączkotwórczych (pirogenów) wodne roztwory lub emulsje typu olej/woda jednej lub kilku substancji leczniczych, przeznaczone do stosowania pozajelitowego w postaci wlewu, najczęściej dożylnego. Różnią się one od płynów do wstrzyknięć jedynie objętością podanej cieczy oraz sposobem jej wprowadzenia. Jednorazowo podana ilość płynu infuzyjnego dla osoby dorosłej wynosi 800 - 1200 ml, a do wstrzyknięć - jedynie 1-20 ml.

/płyny infuzyjmy¹ muszą odpowiadać specjalnym wymaganiom wynikającym z fizjologii krwi, tym bardziej, że wprowadzane są niejednokrotnie w dużych objętościach. Dlatego płyny te muszą być:

^A- jałowe ■S" apirogenne

- pozbawione zanieczyszczeń mechanicznych *1 - izotoniczne - 300mOsm/l

Hipotoniczne mogą być roztwory stosowane do nawadniania, a ich osmolamość nie może być mniejsza niż połowa wartości ciśnienia osmotycznego krwi, tj. nie mniejsza niż 150mOsm/l. Hipertoniczne mogą być roztwory stosowane do odwadniania organizmu - powyżej 300mOsm/l. Podawanie roztworów hipotonicznych wywołuje uczucie bólu i hemolizę erytrocytów - rozerwanie komórek na skutek pęcznienia. b - izojoniczne - skład elektrolitowy roztworów do wlewów kroplowych powinien być zgodny ze stężeniem poszczególnych jonów występujących w j>łvnie zewnatrzkomórkowym (w pewnych przypadkach chorobowych skład jonowy roztworów powinien uwzględniać zaburzenia elektrolitowe chorego)

58