SNC03683

zaburzenie równowag

Rys. 7.27. Fazy rozwoju niżu rozwijającego się na froncie, (a) powstaje zafalowanie na linii frontu, (b) miody rozwijający się niż, (c) niż w fazie dojrzalej z wykształconym wycinkiem ciepłym, (d) okluzja niżu, (e) końcowt

stadium zaniku

Wcy] fronty cie zmian po układów raz pogoi orazwyci głównie ■ Nimbost:

rozciąga się szeroka strefa zachmurzenia i opadów. Wąska strefa zachmurzenia i opadów występuje także wzdłuż frontu chłodnego. Ciepło utajone wyzwolone podczas kondensacji pary wodnej i tworzenia opadu dostarcza niżowi energii niezbędnej do jego rozwoju. W kolejnej fazie front chłodny, który porusza się nieco szybciej od ciepłego, skręca nieco na wschód, dogania front ciepły i łączy się z nim. Zachodzi okluzja niżu (rys. 7.27d), która odcina ciepły wycinek niżu od jego środka i stopniowo spycha na południe. Ciepłe powietrze w centrum niżu jest wypychane do góry i wychładza się na skutek wznoszenia i adiabatycznego oziębienia oraz wypromieniowania. Niż staje się chłodnym, wysokim układem barycznym. Ciśnienie w jego środku zaczyna wzrastać i rozpoczyna się faza wypełniania niżu. Jednocześnie zokludowany odcinek frontu zanika, a wraz z nim zaburzenie na linii frontu (rys. 7.27e).

Niże na froncie polarnym tworzą się zwykle seriami. W trakcie rozwoju przemieszczają się na wschód, a na ich miejsce napływają następne (rys. 7.28). W powstających w ten sposób rodzinach niżów, te leżące w zachodniej części są w fazie rozwoju, te wysunięte najbardziej na wschód zanikają.

162