141
Mięczaki
loszczetów będą praktycznie wszystkie łagodne gatunki zwierząt bezkręgowych.
Wskazówki praktyczne. Sabellie nie lubią zbyt silnego przepływu wody. Dlatego powinniśmy je umieszczać w miejscach osłoniętych od mocnych prądów wody przez skały lub inne elementy dekoracji zbiornika. Bardzo dobrze nadają się do tego długie i cienkie otwory, w które wciskamy rurkowate osłonki sabellii. Sabellie występujące w piaszczystym lub szlamowatym podłożu możemy delikatnie zakopać w materiale tworzącym dno akwarium. Należy przy tym pamiętać, żeby część rurki zawsze wystawała z podłoża.
Chitony są pierwotnymi mieszkańcami strefy przypływowej wybrzeży mórz. Ich muszla składa się z ośmiu ruchomych płytek wapiennych. Oczy chitonów nie znajdują się na głowie, ale są rozrzucone w nabłonku okrywającym muszlę tych zwierząt (tzw. oczy kubkowe). Chitony żywią się glonami porastającymi skały, na których bytują. Pokarm jest ze-skrobywany specjalną tarką znajdującą się na powierzchni języka.
Zazwyczaj chitony bardzo mocno przylegają do skalnego podłoża. Dlatego jeśli nie weźmiemy ze sobą tępego narzędzia, to nie uda się nam ich zabrać do akwarium. Po oderwaniu od podłoża chitony zwijają się w kłębek (podobnie jak ośliczki). W tej pozycji możemy je bezpiecznie i łatwo przetransportować. Jeszcze łatwiej będzie nam je przenieść na kawałku skały. Wtedy pakujemy je razem
Chitony (Polyplacophora) posiadają muszlę złożoną z ośmiu wapiennych płytek i odżywiają się morskimi glonami.
z fragmentami plechy glonów lub namoczoną wełną drzewną. Dzięki temu transport może trwać nawet kilkanaście godzin.
W akwarium chitony praktycznie nie mają wrogów. Pewnym niebezpieczeństwem mogą być jedynie drapieżne rozgwiazdy lub niektóre większe gatunki skorupiaków.
Ślimaki przodoskrzelne (Streptoneura lub Prosobranchiata)
Do przodoskrzelnych należą niemal wszystkie znane gatunki ślimaków posiadających muszle. Prawie wszystkie zwierzęta z tej grupy są łatwe w hodowli; powinniśmy zrezygnować tylko z gatunków prowadzących drapieżny tryb życia. W warunkach akwariowych bardzo dobrze sprawdzają się gatunki roślinożerne i padlinożerne, które równocześnie zjadają resztki pokarmu i usuwają nieestetyczne zielenice i brunatnice porastające „żywe skałki” czy dekoracyjne „skalniaki”.
Możemy sami przywieźć sobie te zwierzęta z mórz klimatu tropikalnego lub z Morza Śródziemnego. Odłowione gatunki obserwujemy w szklanym słoiku i wydzielamy spośród nich te, które wykazują oznaki drapieżnego trybu życia. Należą do nich m.in. gatunki z rodzaju Conus. Są one wspaniale ubarwione, ale równocześnie są niebezpiecznymi i trującymi drapieżnikami, które mogą zagrozić nawet życiu człowieka. Chcąc unikać poważnych problemów, powinniśmy je wyłowić ze słoika i ponownie wrzucić do morza. Jednak w specjalnych akwariach obsadzonych przez
Poprzednia strona, u góry z lewej: Anamobaea orstedtii jest jednym z częściej spotykanych gatunków karaibskich sabellii.
Z prawej: Sabellastar-te indica bardzo często sprowadza się z obszaru Indo-pacyfiku.
Z lewej w środku: Bispira bmnnea już w płytkich wodach wybrzeży Morza Karaibskiego tworzy przepięknie ubarwione kolonie.
U dołu z lewej: Najpiękniejszy ze wszystkich gatunków sabellii pochodzi z Morza Śródziemnego i jest nim Spirogra-phis spallanzani (sabella śrubowata).
Ślimaki przodoskrzelne (Prosobranchiata) występują w wielu zróżnicowanych formach.
a) czareczka (Patella),
b) ślimak z rodzaju Fusus,
c) robacznik (Verme-tus),
d) porcelanka (iCypraea).