Leżenie przodem. Nogi wyprostowane i złączone. Ręce wyprostowane, wyciągnięte w bok. Głowa uniesiona, wyciągnięta w przód, wzrok skierowany w podłogę. Pod brzuchem, w okolicach pępka, zrolowany kocyk. Współćwiczący w siadzie klęcznym. przed kolegą, twarzą do niego, trzyma dłonie na łokciach partnera. Ruch:
Uniesienie rąk przeciwko oporowi współćwiczącego. Oddziaływanie:
— wzmacnianie mięśni ściągających łopatki,
— wzmacnianie mięśni prostownika grzbietu
odcinka piersiowego i mięśni karku. Wskazania:
— plecy okrągłe,
— plecy wklęsło-okrągłe,
— skoliozy.
r— | ||
1 . |
• | |
pr | ||
t | ||
p | ||
... | ||
c |
Ł--- | |
S_ | ||
ST | ||
Uwagi:
1. Opór stawiany przez współćwiczącego powinien umożliwiać uniesienie łokci do linii barków lub wyżej.
2. Współćwiczący powinien utrzymać poprawną postawę.
Leżenie tyłem. Nogi ugięte, stopy oparte o podłogę. Ręce ułożone w „skrzydełka" leżą na podłodze. Pod plecami, na szczycie kifozy piersiowej, zrolowany kocyk. Współćwiczący w klęku przy głowie kolegi, z dłońmi podłożonymi pod łokcie partnera. Ruch:
Współćwiczący stara się podnieść łokcie kolegi. Ćwiczący oporuje. Oddziaływanie:
— wzmacnianie mięśni ściągających łopatki. Wskazania:
— plecy okrągłe,
— plecy wklęsło-okrągłe.
— skoliozy.
1. Siła użyta przez współćwiczącego powinna zapewniać możliwość wykonania ćwiczenia z utrzymaniem poprawnej postawy — łokcie powinny być blisko podłogi.
2. Współćwiczący powinien utrzymać poprawną postawę.