str (3)

12

da się wejść na pole, rolę zbronować, a potem uważać, aby nie zarosła perzem i chwastami. Po orce wiosennej, o ile ją się robi, natychmiast powinna być puszczona brona, aby zatrzymać jak najwięcej wilgoci i nie dopuścić do utworzenia się brył. Rzecz prosta, że w gospodarstwie nie można zgóry wszystkiego przewidzieć i zgóry wszystkie roboty ułożyć, możliwe są więc pewne uchylenia od tych wskazówek. Jednak trzeba zawsze pamiętać, że pod tytoń gleba musi być starannie, głęboko uprawiona i nie przesuszona.

Przed samem sadzeniem dajemy bronki, aby ostatecznie rolę wyrównać i rozbić bryły. Aby ułatwić znaczenie rzędów należy też puścić lekki wał gładki. Na polach, o glebie zwięźlejszej i cierpiących na nadmiar wilgoci, dobrze jest wyciągnąć przed sadzeniem redlinki i sadzić tytoń na wierzchu tych ostatnich. Szczególniej tytoń kentucki dobrze rozwija się na redlinkach.

V. Nawożenie*

Zarówno tytoń kentucki, jak i machorka, są roślinami, bardzo wymagającemi pod względem zasobu pokarmów roślinnj^ch w glebie. Żadna roślina, nawet burak pastewny, nie reaguje tak silnie na nawożenie nawozami, zawierającemi azot, jak wymienione tytonie. To też chcąc mieć duży urodzaj i dobry gatunek liści, należy stosować wysokie dawki nawozów naturalnych i sztucznych wogóle, a azotowych w szczególności. Zwykle stosuje się przy uprawie tych tytoni nawożenie obornikiem z dodatkiem nawozów sztucznych. Nawożenie obornikiem przysparza glebie próchnicy i poprawia jej własności fizyczne, czyli tak zwaną strukturę, w większości wypadków nie jest jednak w stanie zapewnić roślinom dostatecznych ilości pokarmów azotowych, to też nawożenie kombinowane jest konieczne do otrzymania dobrego urodzaju.

Według naszych obliczeń tytoń kentucki, aby wydać urodzaj tylko 2000 kg suchych liści z ha, potrzebuje pobrać następujące ilości składników mineralnych z gleby:

Azotu (N) — —	— 128,7	kg.
Tlenku potasu (K2OJ	— 186,9
Kwasu fosforowego (P2Or))	— 30,4
Wapna (Ca O) —	— 170,1	yj