thems

AMERYKAŃSKI SAMOCHÓD PANCERNY

Staghound Mk I

Opracowanie modelu: Dariusz Zygmański Projekt okładki: Zenon Pecko

Długość:

Szerokość:

Wysokość:

Prześwit:

Masa:

Uzbrojenie:

Napęd:

Prędkość maksymalna: Zasięg po drodze: Załoga:

Samochód pancerny Staghound został skonstruowany na skutek zainteresowania takimi pojazdami brytyjskiej komisji zakupów, przebywającej w Stanach Zjednoczonych od połowy 1940 roku, choć konieczność wyposażenia armii USA w samochody pancerne dostrzegali też Amerykanie. Na przełomie lat 1940/41 Departamentowi Uzbrojenia przedstawiono aż 14 projektów różnych samochodów pancernych i kołowych wozów bojowych. Wszystkie odrzucono. W iipcu 1941 roku Departament Uzbrojenia przedstawił swoje wymagania, jakim powinien odpowiadać średni samochód pancerny, m.in. żądano napędu na wszystkie koła i obrotowej wieży uzbrojonej w armatę kał. 37 mm. W wyniku przetargu z nadesłanych ofert wybrano dwa konkurencyjne projekty: 6-kołowy Forda i 4-kołowy zakładów Chevrołet. Oba prototypy zakończyły pomyślnie cykl badań do końca 1941 roku. W styczniu 1942 zamówiono 2260 pojazdów Forda (1-17) i 2000 samochodów Chevrolet (T17E1). Ostatecznie tych pierwszych wyprodukowano tylko 250 sztuk. Były przeznaczone dla Brytyjczyków, ale nie spełniały angielskich wymagań i do transakcji nie doszło. Samochód T17E1 od marca 1942 r. przeszedł kilkutygodniowe wojskowe próby na poligonie, które ujawniły tylko nieznaczne usterki. Szybko je usunięto i 16 czerwca samochód zatwierdzono i skierowano do produkcji seryjnej. Pierwsze pojazdy seryjne opuściły fabrykę dopiero w październiku 1942 roku. Zespoły i podzespoły były produkowane w 8 różnych fabrykach Chevrolet zlokalizowanych w trzech stanach, kooperowało też z nimi 5 innych głównych dostawców, np. silniki dostarczał koncern General Motors Później ruszyła wspólna produkcja z fabryką Pontiac w Michigan. Ostateczny montaż odbywał się w Detroit. W początkach 1943 r, po rezygnacji z samochodów Tl7, Anglicy zaproponowali, aby całą produkcję T17E1 przekazać im, na co Amerykanie wyrazili zgodę, pozostawiając sobie tylko kilka pojazdów do prób. Wiosną 1943 roku zbudowano pojazd z uzbrojeniem przeciwlotniczym w postaci dwu sprzężonych km kal. 12,7 mm zamontowanych w otwartej wieży. Produkcję seryjną uruchomiono pod oznaczeniem T17E2. W grudniu 1943 roku pomyślne próby przeszedł prototyp T17E3 uzbrojony w haubicę 75 mm, ale produkcji seryjnej nic podjęto. Ogółem w latach 1942-44 wyprodukowano 3844 samochody Tl7E1-3.

Dane taktyczno-techniczne: 5.48 m

2,79 m

2,36 m

0,35 m

13,2-13,91

1 x armata 37 mm

3 x km 7,62 mm

dwa sprzężone silniki gaźni-

kowe 4 suwowe, 6 cylindrowe,

o poj. 4428 cc i mocy 104 KM

88 km/h

800 km

5 ludzi

Kartonowy model STAGHOUNDA Kik I opracowano w skali 1:25 w banvach 15 Pułku Ulanów Poznańskich 5 Kresowej Dywizji Piechoty 2 Korpusu Polskiego - Włochy, U poi 1944 r.

OPIS BUDOWY

Model należy do średnio trudnych, ze względu na stosunkowo skomplikowaną bryłę kadłuba i wieży. Wszystkie elementy oznaczone (*) należy podkleić brystolem o grubości około 0,5 mm, a elementy szkieletu (miękka wkładka) tekturą grubości ok.l mm.

Budowę modelu zaczynamy od wycięcia elementów szkieletu 1-11 i sklejenia go zgodnie z rysunkiem. Szkielet oklejamy poszyciem 12, 13, i 14. W tylnej części naklejamy pogrubioną odpowiednio cz. 15, na której należy uzupełnić kolorystycznie oznakowanie brytyjskie, malując pisakiem zewnętrzny pierścień na kolor granatowy. Po obydwu stronach kadłuba przyklejamy skrzynki 16 L i P -i- 16a L i P. Montujemy elementy zawieszenia zbiorników 17 i same zbiorniki 18, 18a i 18b z pasami mocującymi 19. W oznaczonych miejscach przyklejamy włazy i klapy 20 L i P, 21, a. b oraz 22, a, b. Z góry kadłuba przyklejamy osłonę 23, a, wraz z elementami podpierającymi 23b.

Kola jezdne wykonujemy wg rys z cz. 24-33, osie z cl. 34 i 35, a resory z cz. 36, a-i. Resor)' po sklejeniu malujemy tuszem na czarno. Do kól doklejamy elementy zewnętrzne felg 38-41.

Z elementów 42 1. i 42 La oraz 42 P i 42 Pa sklejamy dwa błotniki tylne i przyklejamy w oznaczonych na kadłubie miejscach. Błotniki przednie sklejamy podobnie z cz. 43 L i 43 La oraz 43 P i 43 Pa. Do przednich błotników przyklejamy skrzynki 44: na błotniku lewym zieloną i na prawym piaskową. W oznaczonych miejscach przyklejamy klapy cz. 44a. Znajdujące się na nich oznakowania należy uzupełnić kolorystycznie: sylwetkę bizona zamalować pisakiem brązowym, a tło pisakiem żółtym. Podobnie uzupełniamy znak umieszczony na tylnym, lewym błotniku: cyfrę "77" pozostawiamy białą, górną połowę tła malujemy na zielono, a dolną na niebiesko.

Z cz. 45-53 sklejamy szkielet wieży i oklejamy starannie uformowanym elementem 54. Od spodu doklejamy cz. 55. Wieżę uzupełniamy przyklejając w oznaczonych miejscach płytę 56 i inne elementy: cz.57, 58, 59, 60+60a. 61+6la, 62, a, b. Jeżeli wykonujemy wieżę obrotową od spodu przyklejamy walec wykonany z cz. 63 i 63a. Lufę działa sklejamy z el. 64 i 65, a lufę km z cl. 66. Armatę, oraz cz. 67, a, b montujemy na płycie 56 wg rysunków montażowych. Z el. 68, a, 69, a, b sklejamy reflektor na uchwycie, przyklejamy go wg rys. W oznaczonym miejscu przyklejamy pogrubioną płytkę 70.

Jarzmo km-u wykonujemy z cz. 71, a-c i przyklejamy na płycie czołowej pojazdu. Płytki 72 oraz el. 73, 74 i 75, a, mocujemy na płycie komory silnika 15 zgodnie z kolorystyką. Na kadłubie i wieży przyklejamy peryskopy, które sklejamy z cż. 76 i 77.

Z el. 78, n, b oraz 79, a, b wykonujemy reflektory przednie wraz z osłonami i montujemy wg rysunku. Z cz. 80, a, b sklejamy dwie rury wydechowe i przyklejamy z tyłu pojazdu. Światła tylne sklejamy z. el. 81, a i 82, a, b. Z el. 81 wykonujemy osłony, a w nie wklejamy walce z części 82. Kolor czerwony powinien być widoczny od zewnątrz.

Elementy nie wykonane z kartonu (anteny, uchwyty) przygotowujemy z drutu wg szablonów I-XM, znajdujących się na miękkiej wkładce zc szkieletem kadłuba. Malujemy je farbą na odpowiedni kolor.

Gotowy model należy wyrciuszować, można też polakierować.

Skład komputerów)' tckslu:J.Ok*ś

ISBN 113-11(5435-22-4