Zdjęcieg6

tujące poczucie jej dumy za dzień dzisiejszy i współodpowiedzialność za jutro swojego regionu.

W okolicznościowym folderze wydanym przez Opolskie Towarzystwo Kulturalno-Oświatowe z okazji ustanowienia Dni Kultury Opolszczyzny tak określona została istota obchodów tego święta: „Działacze Opolskiego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego i powiatowych towarzystw regionalnych od dłuższego czasu poszukiwali nowych form zaangażowania oraz wprzęgnięcia możliwie najszerszych rzesz społeczeństwa do pracy kulturalno-oświatowej na rzecz swojego regionu. Chodziło o wszechstronne włączenie się każdego obywatela do danej roboty na rzecz swojego środowiska, o jeszcze silniejsze zintegrowanie społeczności opolskiej. Ogłaszając program «Dni Kultury Opolszczyzny* działacze kulturalni ruchu regionalnego nie mieli na myśli jedynie dobrze zorganizowanych festynów i imprez kulturalnych, chcieli, by każda impreza odbyła się w godnej oprawie, w zadbanym otoczeniu. Ogłaszając program czynów społecznych na rzecz swego środowiska, swojego regionu mieli na myśli szeroką mobilizację i aktywizację wszystkich mieszkańców naszego województwa, od najmłodszych do najstarszych” Określenie to odpowiada w całej pełni istocie obchodów wszystkich świąt regionalnych w naszym kraju.

Nieco odmienny charakter mają regionalne święta rocznicowe, których obchody stanowią nawiązanie do określonych, ważnych dla danego regionu wydarzeń historycznych. W szczególności zaś dotyczą one rocznic wyzwolenia poszczególnych miejscowości w latach II wojny światowej. Np. Dzień Wyzwolenia Białegostoku (27 lipca), Dzień Wyzwolenia Bydgoszczy (24 stycznia), Dzień Wyzwolenia Gdańska (30 marca), Dzień Wyzwolenia Katowic (27 stycznia), Dzień Wyz-

wolenia Koszalina (4 marca), Dzień Wyzwolenia Krakowa (18 stycznia), Dzień Wyzwolenia Lublina (24 lip. ca), Dzień Wyzwolenia Olsztyna (22 stycznia), Dzień Wyzwolenia Rzeszowa (2 sierpnia)), Dzień Wyzwolenia Warszawy (17 stycznia) czy Dzień Wyzwolenia Wałbrzycha (9 maja). Obchody tych świąt mają już ukształtowane formy w postaci uroczystych capstrzyków wojskowych i młodzieżowych, okolicznościowych akademii, składania wieńców pod pomnikami sławy i zwycięstwa oraz na cmentarzach poległych żołnierzy Wojska Polskiego i Armii Radzieckiej, spotkań kombatantów z młodzieżą szkolną, pokazów filmów o tematyce II wojny światowej, młodzieżowych rajdów i marszów patrolowych szlakiem walk itp.

Święta folklorystyczne ukształtowane w ostatnich latach w poszczególnych regionach kraju wywodzą się z tradycji naszej kultury ludowej i plebejskiej. W kręgu tych świąt wyodrębnić można dwie grupy: pierwsza obejmuje święta nawiązujące do tradycji widowiskowo-jarmarcznych o wybitnie ludycznym charakterze oraz grupa druga, która obejmuje święta związane z ukończeniem poszczególnych etapów rocznego cyklu pracy rolnika. Współcześnie święta te odgrywają nie tylko rolę rekreacyjną, ale również, i to jest szczególnie istotne, kształtują poczucie społecznej wartości i rangi pracy rolnika. Mamy tu do czynienia z pewnego rodzaju dowartościowaniem treści tej grupy świąt folklorystycznych. Wynika ono z faktu, iż przez długie wieki „... praca najbardziej odróżniła chłopa od życia innych warstw, które z racji nieróbstwa nazywa się uprzywilejowanymi. I między innymi świadomość tej przepaści nie pozwoliła na uznanie pracy jako treści święta. Stała się ona natomiast przedmiotem zaklęć i magii, szczególnej dbałości o wsparcie z zaświatów, lecz nie mogła być dumą polskiego chłopa, chlubnym

m