i
(
Od kilkudziesięciu lat obserwujemy dynamiczny rozwój badań empirycznych i działań praktycznych w dziedzinie ruchu. Bada się przede wszystkim jego wpływ na organizm ludzki. Najlepiej widać to w obrębie kultury fizycznej, gdzie ruch stanowi istotę sportu, rekreacji, turystyki i rehabilitacji.
Nauka wiele mówi o procesach zachodzących w przyrodzie. Poucza, iż zarówno nasza ziemia, jak i żyjące na niej rośliny, zwierzęta i ludzie, a także materia nieożywiona oraz cały wszechświat ze swoimi systemami gwiezdnymi zbudowane są z pewnej liczby składników elementarnych, ale także, że cala materia jest w ciągłym mchu.
Można zatem przyjąć, że ruch jest formą funkcjonowania przyrody:
- w całym wszechświecie (entropia, uporządkowane mchy cząsteczek, powstawanie i rozpad całych systemów gwiezdnych itd.);
- ma zasadniczy wpływ na jej funkcjonowanie (grawitacja, tworzenie się i przekształcanie materii nieożywionej i ożywionej itd.):
- jest związany z życiem polegającym na stałej równowadze z oddziaływaniami środowiska (ekosystemy).
Ruch dotyczy również człowieka.
Człowiek jako jednostka staje się dopiero zrozumiały, gdy rozpatrywany jest na tle środowiska i jako cząstka tego środowiska, jako cząstka wywodząca się ze wszechświata i pozostająca z tym wszechświatem w stałym związku na tle wzajemnego oddziaływania.
Jak ruch jest postrzegany?
Ruch, najprościej ujmując, jest to stan właściwy ciału, które nie pozostaje w spoczynku.
7