Image00078

I'«wel Moski

ló

dvvn^nii i siebie po Sukcesie jest *e    na mechanizm egoiyimu «.

t*3 heo jneco naci^co wylsze niż natężenie obwiniania się za poniesioną porażkę.

W kontekście dyskusji odnośnie do roli obu wymiarów w procesie ntry kicrpy* war 10 porównać zróżnicowanie uzyskane w wielkościach pr/ypi-s.sijjrch przycł>nom z wymiaru Umiejscowienia oraz Wartościowania. Dane dla warunku Sukcesu podaje tabela 2.

Tabela 2. Przyczyny uzyskanego przez siebie Sukcesu (Sukcesu Ja) w ramach dwuwymiarowej klasyfikacji:    Umiejscowienie i Klasyfikowanie.

Wskaźniki procentowe

Wartościowanie *

Umiejscowienie    .    ‘ ,    Razem

wzmacniają- neutraiizu-    anulujące

_^ce f»)_jące (O)    (-)

Wewnętrzne    39-35    15.04    0.61    55.00

Zewnętrzne    30.32    11.22    3.46    45.00

Razem    69.67    26.26    4.07    100.00

Marginalne wielkości przypisane przyczynom skupionym wokół ujemne-go bieguna wymiaru Wartościowania (anulujące) mogłyby spowodować s z tucz ne zawyżenie testu F * analizie wariancji; stąd też dla celów obliczeniowych przyczyny neutralizujące i anulujące Sukces zostały zagregowane w jedną klasę.

Y^miki zawarte w tabeli 2 jasno pokazują, że przyczyny podwyższające wartość wyniku "wyjaśniają” Sukces w prawie 70%, podczas gdy przyczyny neutralizujące i anulujące - tylko w pozostałych 30%. Z drugiej stropy, dychotomia w ramach wymiaru Umiejscowienia - wewnętrzne-zewnętrzne - dzieli całe spektrum atrybucyjne na części o zbliżonych wielkościach, odpowiednio: 55% i 45%.

Dwu zmienna analiza wariancji w schemacie powtarzalnych pomiarów ty-0m (A z B * S) fpor. Keppel 1973) została przeprowadzona w celu sprawdzenia efektów głównych ofew wymiarów i ich interakcji.

Wszystkie trzy wielkości F są istotne; i) dla efektu głównego wymia-mm Wsnsściowiln, F-109.63, st.sw.-l/71, p < .001; ii) dla efektu głów-

nego wymiaru Umiejscowienie,    1 / 71, | < M ui) 0$

terakcji, F-5.21, ai.aw,«t/71 _v P < ;.05>

Wyniki przeprowadzone) analizy pozwalali na stwierdzenie, la mBH Umiejscowienia, mimo ił wpływa Ulotni# na wlelkośti ■ ijrpiianpih mm1 czyn w kierunku zgodnym z teorią motywacyjną, t# 'MU H v stopniu, jakiego nnleżałoby oczekiwać dla definitywnego ro/str 9911*1# kontr##*, aji motywacyjno-poznawc zej, Efekt wymieni Wartościowania j»»t przytłaczająco większy* eugerując, te tym przyczynom Sukcesu przypisane iąmj. większe wielkości, dzięki którym wartość wyniku moi* wzrosnąć.

Marginalna raczej istotność interakcji pozwala irakioweć mb tMgi ry Jako względnie niezależne, choć wskazuje, te wśród przyczyn pod##, azących wariość wyniku, wewnętrzna (Zdolności 1 Wysiłek) 9H wielkości atrybucyjne niż zewnętrzne.

Tabela 3 przedstawia podobnie zorganizowane dane dla wtfwfca J||#. powodzenia.

Tabela 3. Przyczyny uzyskanego przez siebie Niepowodzenia [NiepowedMMa Jo) w ramach dwuwymiarowej klasyfikacji; Umiejscowienie i Klasyfikowani#.

Wskaźniki procentowe

Umiejscowienie	wzmacniające (•)	Wartościowanie neutralizujące (0)	anulująca (♦)	Rsaam
Wewnętrzne	10.46	7.55	25.39	43.60
Zewnętrzne	7.64	29.17	19.79	56.60
Razem	18.10	36.72	45.18	100.00

Analiza wariancji w analogicznym jak poprzaonto schemacie H kazuje, że stosunki F są ponownie istotne dla wszystkich trzech efektów; i) dla wymiaru wartościowania, F-35.04, st.tw.*2/142, p< ,001; ii) dla wymiaru Umiejscowienia, F-11.22, st.sw.-l/71, p< .01; lii) dla Interakcji, F-39.11, st.sw.-2/142, p< .39.11.

Wyniki te są mniej klarowne niż w przypadku warunków Sukcoan* zwłaszcza że wysoce znaczący efekt interakcji B nie tyle wynikiem