Image014601

GÓRNY EGIPT

znak krzyża świętego. Tu Ś^ty Paweł, a później Ś^ty Antoni się przechowywali. Iluż ludzi! Ile pokoleń! Ileż różnych uczuć, wyznań i wyobrażeń przeszło pod temi sklepieniami... Tamci przeszli, a one wznoszą się zawsze spokojnie... I one jednak kiedyś runą!

Słońce piecze... z pod turbanu pot się po czole leje, znać że się człowiek zbliża ku równikowi. Jeszcze trochę odwagi, a z wierzchołka tej góry zoczym już cza-rowną dolinę, po której dłużej plondrować będziemy. Ujrzym Luxor i Karnak, i Gurnah i Teby, obeliski, kolosy i sfinksy-skały, a w skałach arcydzieła!... Groby królów egipskich i Nil kręcący się jak wstążka za powiewem wiatru, i co raz piękniejszą zieloność, i miejsce, w którem z Luxoru i Karnaku Charon w swym czółnie przewoził na drugi brzeg umarłych.

Tu zastanowim się dni i5^cle. Będziem mieszkać zawsze na naszym statku, gdyż tu tylko same olbrzymie ruiny i jaskółcze lepianki. Rankiem i wieczorem, będziem odbywać nasze wycieczki i znajdziem zawsze coś nowego do podziwiania.

Otóż przed nami i ta łąka, na której były niegdyś miasta, i te miasta, które niegdyś były tylko pałacami, świątyniami i pomnikami. Wystawmy sobie, że ta przestrzeń tak rozległa, była kiedyś tylko jedną całością i że widzim teraz Teby, jak za parę tysięcy lat przechodzień jaki zwiedzać będzie Paryż, gdy z jednej strony Sekwany zostaną tylko szczątki z Tulierów, brama S^ł Denis, Magdalena, pałac Inwalidów etc., a z drugiej Panteon i wieże Nótre Damę.

155