img012

20

Hołubionoż mnie tam. hołubiono,

I sypały się z pustych tołmackich kołczanów Wielkie perły na moje łono.

Stał bez krokwi u stropu mój dwór złotogłowy, ²⁷⁵ Nocą kruki krakały swe pieśni,

Pod Plesieńskiem, w podgórzu, były sanie ja-

[koweś

T nad morze je niby zanieśli".

! odrzekli bojarzy: „Smutek rozum zamroczył. Dwa sokoły — to twoje zgryzoty.

Szłomem Donu chcą upić, Tmutorokań chcą

Izłupić,

Porzuciły więc ojców tron złoty.

Ale szable niewiernych podcięły im skrzydła

w. 273. z tołmackich kołczanom. W oryginale występuje zagadkowy wyraz Tjikobhhi. Tłumaczono zwyczajnie te słowa „pustymi kołczanami plugawych cudzoziemców". Niektórzy uczeni dopatrują się w nazwie Tołkowinów— Pieczyngów (na podstawie jednej notatki kronikarskiej z r. 907). Na tym stanowisku stanął też autor niniejszego przekładu.

w. 276 nn. Miejsce zupełnie niejasne. Oto dosłowny przekład tekstu, wedle najnowszego odczytania: „całą noc z wieczora krakały posępne kruki. Na łące pod Plesieńskiem były gęste(?) sanie (a może żmije?) i poniosły je ku sinemu morzu“(?). Plesieńsk — wedle Karamzina — miasto w Księstwie Halickim, na pograniczu Wołynia. Niektórzy każą czytać Płisneska. w. 279 nn. bojarzy tłumaczą ten sen, znając już szczegóły klęski Igora.

f wplątały się, książę, sokoliki twe w sidła.

Bo mroczno było na trzeci dzień,

Jedno i drugie śćmiło się słońce,

Zagasły słupy dwa gorejące,

Zapadły w morze, pokrył je cień,

Z nimi księżyce, młode miesiące.

Mrok na Kajale. Po ruskiej ziemi    ²⁹⁰

Panterzym gniazdem Płowieć się plemi I grozę niesie ku samym Hunom.

Padła pod zdradą zhańbiona chwała,

Wolę przygniotła przemoc zuchwała I Dziw złowieszczy na ziemię runął.

Już zaśpiewały nad sinym morzem Gockie dziewoje, krasne i hoże:

w. 286. słońce, a późnie], w. 289, księżyce — książęta biorący udział w pochodzie.

w. 289. W oryginale: „Dwa młode miesiące, Oleg i Swiato-sław, pokryły się mrokiem i pogrążyły się w morzu", w. 290 nn. Miejsce niejasne. Tu między tekstem Musina-Puszkina i kopią przeznaczoną dla Katarzyny zachodzi różnica. Najprawdopodobniej tekst ten brzmi w oryginale tak: „Tak na rzece Kajale ciemność okryła świat. Po ruskiej ziemi rozsiali się Połowcy niczym gniazdo . panterze i wielka poszła od niego furia aż do samego Huna. Już potwarz zwaliła się na chwałę. Już niewola uderzyła na wolność".

w. 297. Goci osiedlili się nad Morzem Czarnym w II wieku. Ośrodkiem ich państwa była prawobrzeżna Ukraina. Po migracji na Zachód pozostały ich resztki na Krymie. Tu podbici przez Połowców, pomagali im w wyprawach na Ruś.

r