img059 (39)

Zawał blady nerki

(iinfarctus anaemicus )

Zawałem (infarctus) nazywamy martwicę tkanki spowodowaną zamknięciem światła tętnicy końcowej w znaczeniu anatomicznym lub czynnościowym, bez możliwości szybkiej i dostatecznej kompensacji tego zaburzenia przez krążenie zastępcze.

W zależności od mechanizmu powstania oraz wyglądu (barwy) martwicy wyróżniamy:

a)    zawał blady, bezkrwisty, czyli anemiczny (infarctus albus s. ischaemicus

s.anaemicus)',

b)    zawał czerwony, krwotoczny ( infarcruber s. haemorrhagicus), okre

ślany również jako "nadzianka krwawa" (płuca).

Makroskopowo zawał blady nerki ma kształt stożka (przy zamknięciu arteria arcuata lub a. interlobularis), którego podstawa zwrócona jest ku powierzchni narządu, a szczyt - w kierunku wnęki narządu lub jest kształtu mniej regularnego (przy zamknięciu i 'asaafferens). Na przekroju nerki zawał jest widoczny odpowiednio w postaci : trójkąta wystającego nieznacznie nad powierzchnię narządu bądź nieregularnego ogniska w obrębie miąższu. Obszar martwicy zawału jest barwy szarożółtej, otoczony wyraźnym czerwonym pasem przekrwienia obocznego.

W obrazie mikroskopowym obserwujemy w zawale bladym trzy charakterystyczne strefy:

a.    Obszar martwicy skrzepowej - z wyraźnym zatarciem budowy komórkowej kanalików i kłębków nerkowych. Nabłonki wpuklone do kanalików nerek rozpadają się, przez co w pętli nefronu widoczne są ziarniste, barwnikooporne masy. Jądra komórek ulegają rozpuszczeniu i rozpadowi, a ich resztki widoczne są w postaci intensywnie barwiących się grudek chromatyny.

b.    Wał demarkacyjny - znajduje się na zewnątrz martwicy i utworzony jest głównie przez granulocyty obojętnochłonne, które uwalniając enzymy proteolityczne powodują liżę ogniska zawałowego.

c.    Pas przekrwienia obocznego (hyperaemia collateralis) - widoczny w obrębie tkanki zdrowej sąsiadującej z zawałem, utworzony z silnie poszerzonych i wypełnionych krwią naczyń włosowatych.

64