img06901 djvu

V

8. Nowy skok w dal ciągu (do 20000)

27. II. 1944 r. Jacek ma w rękach alfabet .drukowany. Od samego rana wycina Literki i układa je w pudełeczkach. Ma dużo literek „K“. Liczy je. Jest 27.

—    Ile brakuje do 30? — pytam.

—    3 — odpowiada bez namysłu i liczy literki „A“.

—    Jest 19 — oznajmia po przeliczeniu.

—    Których masz wtięcej?

—    Tamtych — odpowiada uprzejmie, ale to nie są już dla niego zagadnienia. To zbyt łatwe.

W ciągu dnia bawił się Jacek z kolegą Jureczkiem. Jurek donosi w pewnym momencie:

—    A Jacek to mówli, że 1 i 0 to 10, a 1 i 00 (dwa zera) to 100, a 1 i 000 (trzy zera) to jest 1000!

—    Tak jest, Jureczku, Jacek mówi prawdę.    .

Wieczorem, już w łóżku, wraca Jacek do tego zagadnienia omawianego z Jurkiem i oznajmia:

—    2 i 4 zera to 20 000.

Jesteśmy trochę przerażeni tym nowym wyznaniem. Nie wiemy, kiedy i w jakich okolicznościach zrobił ten skok do 20 000. Chcielibyśmy go raczej powstrzymać w tym dążeniu naprzód, a ten znowu chwali się nową zdobyczą w tym kierunku. Pocieszamy się, że to tylko- jakieś powierzchowne, pamięciowe ujęcie, że nie może to być jeszcze prawdziwe wniknięcie w układ dziesiątkowy i system pozycyjny.

Dla upewnienia się pytam:

--=-2 13 zera?

—    2000.

—2 i 2 zera?

— 200.

-— 2 i 1 zero?

— 20, a chłopcy ze szkoły ogrodniczej mówili, że 2 i 4 zera to 200! — rzuca Jacek niespodziewane oskarżenie, a zarazem trochę światła na tę całą sprawę. Widocznie uczniowie żartowali

68