IMG98

Szkic manifestu

(John Lennon, Imagine)

Narratorka

A co, czyżby rodzaj ludzki miał pojąć wreszcie, że jest sam i nic nad nim nie ma, powyżej niebo, a poniżej ziemia?

I czuć, że sam za siebie odpowiada? Miałby być choćby tak empatyczny, żeby się nie mordował i nie mnożył się jak obłąkany?

Dać szansę sobie, swojej historii, innym gatunkom i Ziemi?

I raczej nawzajem się wkluczać niż wykluczać?

Rozmnożyć cztery kolory skóry i dwie płcie, znieść obcość, starość i młodość zbliżyć, bo nie ma ich już gdzie oddalać, dostatek zamiast bogactwa i nędzy; wszędzie trzeba zmiany i odpowiedzialności, tak to wszystko widzę.

$

A co, może rodzaj ludzki miałby się widzieć swoim własnym sojusznikiem? Mieć bliźnich w psie, i w małpie, i w żółwiu?

I nazywać się, jak jakaś gazeta, UHumanite?

Persefona

A ja cóż, jestem tu, jak każdy, z przypadku, raczej nietutejsza, mam tu tylko adres, ale to zawsze schronienie w chorobie i przed deszczem.

7i