n
* v. k Tw« i*kiv*H’nta *\\ * U U hiHlrtw IphImii, tu |t>»l »llkt**l‘m
v>>
v* Vt« aM ttftlHki*)tut/h<Htlt i t*H tmuMlthiHt/fkl) tu
v> ^ Ut«uw uV‘tt\v*\\t\WĄ\\t^ mim tttiti |l -w»i*lm • U »*■ m Ituhmluitt ul# wfulęó
.'<\k Wu^ij! \mh»mi Vg>i IS>itk,mUti |*.t WullMM*lu<t IMM 1) sitwisku lu paleg*
** ^v\i vm i\i*#v**imxi »\IMM mini mm II ♦^1'łhttł lt t \vtiluitt |i| iptiulywunti Uj Hii>
.lUyAłN \\ itłV\» I\,In.\\ lt |>l nłtMWH U ul*Uk> !»‘ uit tu Wtllltt In II hftttnUt
ktKt»v >\ łint^ttw ut tw }m#vl\ wnusi l liilt u< t> ti \ u uh*i l itowyt li l»[orttuc|li M JM i \ tiUi »' UUYV ttt I “hm ii'ku k lut U|.|< llv WtłltMil |i{, lit u li | iti/.pu/nti|emy In Kv«\jK v ijij\*»ltu-»»' '< lii tiMlun lUttUtlllit pokazały, >i‘ lut liitul>lf| pu/ytywny |nt k'łt tU t»’>lttllii'W lin ł|\ llttv| lUMltiy. 11 Ut *llltlr| tli f l| liii > « | pl ti'ki ilt.lllt ..n\|i nutu i uikn inni tt \|ultt i i y\\ iitili >u i’l " •< I osobie, n Miwtiiu ześnle tym ^Łsbfet \\ k'l-i^ \* taktv S\V itttU Un U ulu) lit* r*t W ph« «>r*i uinm t, kunktuittiuu I ImiUi it tut pi »ypniuitinnle I ro/.po/.nawa-■tOH^iiiii; logiU Nimbie |'» u, SltuiitUtli łófiV) Mt>/|Mt/h4itlu i przypominanie no Am tuhiili'« (tut pt \ kkiil „łmlka") Inti iltuu lepsze niż rozpoznawanie i pnipumiiunn' >ło\v .il*'t i .iki i mu li |iiii pi ri klatl „spi iiwIuiIIIwom “). Niektórzy jutiirn (iip. l^niii. N'*!) .utk kulają, że konkiełue ilnw.i 14 kodowane zarówno w panifi t dbrułOM, tak i |wmnp 1 sluw, nliiltnlii ylnr /«i tylko werbalnie, a ta-twiei pnipmmum sobie konkret nu obrtt/y ulż. abstrakcyjne sądy.
Heunrstrła to w zględnie pnatr strategie ocentunia świata i siebie. Strategie te pozwalają obserwatorowi na wychodzenie poza obscr wowane dane, a wręcz, go do tego zachęcają (Nisbett, Ross, 1980, s. 17). Odpowiednio mtomiwiinr, pozwalają zmniejszyć koszt i skrócić czas poznania i rozwiązywania problemów. John Stich i Richard Nisbett (1979) podbeśiijf, że heurystyki nie stanowią reguł normatywnych, czyli takich, co do których w formalnej nauce istnieje zgoda, że ich zastosowanie jest właściwe w wypadku jdanego problemu. Mimo to mogą prowadzić do poprawnych rozwiązań, gdy ich użyciu towarzyszą: poprawna zdolność zapamiętywania, wrażliwość percepcyjna (chodzi jo spostrzeganie widoczności percepcyjnej bodźca), dobre skorelowanie z rzeczywistą częstością pojawiania się zjawiska w populacji ora/, dobrze rozpoznana istotność przyczyn obserwowanego zjawiska. Dopiero nieodpowiednio zastosowane heurystyki stają się błędami czy też przyczyną błędów poznawczych, które ujawniają się w zachowaniu (por. np. p. 11, p. 12, p. 15, p. 16, p. 57, p. 60). Zdarza się, że zachowanie powiększa rozmiar błędów poznawczych.