IMG88 (7)

no CząSć i — Okbakm    dysfunkcji jw^n.

pię skompensować w odpowiednim czasie fragmentarycznych opóźnień w naboju- t obowiązujący system dubc^rtf prawdopodobnie nu w tym spoty odział

Konkluzje - etyli, w jaki sposób zmniejszyć w Polsce odsetek dzieci z trudnościami w nauce czytania i pisania

Ponieważ przed rozpoznaniem dysleksji trzeba mieć pewność, że wobec ucznia były stosowane metody nauczania, nie naruszające zasad dydaktyki,

należałoby:

t. Usprawnić system edukacyjny w konsultacji z psychologami

•    wprowadzić do programów kształcenia nauczycieli odpowiednią ilość zajęć z zakresu psychologii rozwoju, psychologii społecznej (nauka w klasie to praca z grupą), psychologii poznawczej te szczególnym uwzględnieniem procesów uczenia;

•    dostosować program nauczania do praw rozwoju człowieka (przede wszystkim mniej a dokładniej, konkretnie a nie abstrakcyjnie, od ogółu do szczegółu, od całości do części, wielozmysłowo a nie tylko wzrokowo-słu* chowo, więcej zajęć tzw. artystycznych — zajęcia praktyczno-techniczne, muzyka, plastyka, sztuka, wychowanie fizyczne - ale bez ocen).

2.    Uczyć dzieci zgodnie z dziecięcym rozumowaniem: od konkretnych doświadczeń do uogólnienia. Nie spieszyć się z nauczaniem hipotetyczno-deduk-cyjnym. Około 80% czternastolatków nie rozumuje jeszcze w ten sposób.

3.    Skończyć z pęczniejącymi programami, przeładowanymi encyklopedycznymi informacjami; trwałe efekty daje .przyjazny sposób nauczania* - powoli, dokładnie, powtórzenia, synteza z posiadanymi umiejętnościami i doświadczeniami. W ten sposób nie zniszczymy ciekawości poznawczej dziecka i nie straci ono motywacji do nauki, a to, czego się nauczy, będzie mu służyło przez całe życie.

Bibliografia

Arciszewska E. (1999), Zarys koncepcji nauczania elementarnego w świetle wizji reformy systemu kształcenia nauczycieli, www.wsip.com.pi/serwisy/refonna/ arch/ teś094.hon

Bogdanowicz M. (1999), Metoda Dobrego Startu, Warszawa, WSiP.

Brunet j. S. (1978), Poza dostarczone informacje, PWN, Warszawa.

Dobrowolska-Bogusławska H. (1991), Metody nauki czytania w krajach angloK tycznych oraz ich przystosowanie do języka polskiego, WSiP, Warszawa.

_