IMG 57 (7)

nic iię cech drzew* Frzjfewszy 5-lcinią długość okresów, dla każdego drzewa cechy dla Im kalendarzowych 1980.1975. 1970. 1965 ud., a okresami pr/v.— -1980. 1971-1975. 1966-1970 ild. 1 Interesui- --------

oJnschi -----‘

Część V Określanie przyrostu drzewa

193

--^- "*'«> UMj|«£ _

____u. -osresami przyrostow ym, hęj, _Uu

, _ * Imoewje nas wpływ zabiegów gospodarczych <_np „JJ" .. _nrłrfVOW*izcovch np. w 1968 roku Przyj4wszy 5-lctnu długość okresów, dla kaTu" kalendarzowych .980. .978. .973. .9*8, ,<*, _tłd . ?

1979-1980. .972-1978. .969-.971. I96M968 ild Przy Uk ^ okresach możliwa jest ocena ubiegu gospodarczego na kształtow anie się cech drzewa

Analizę pnia rozpoczynamy od wyboru odpowiednich drzew, ich ścięcia, po-miara długości strzał i pobrania wyrzynków z odpowiednich wysokości. Je&|, miąższość strzały będziemy chcieli określić wzorem sekcyjnym środkowego prze-kroju, wówczas wyrzynki pobieramy z połowy długości poszczególnych sekcji, np 0.5 m. 1.5 m. 2.5 m ild.. przy długości sekcji równej l m. Ponadto pobieramy również wyrzynki z podstawy drzewa oraz z wysokości 1.3 m. licząc od powierzchni graniu.

Po oczyszczeniu i wygładzeniu dow-— "

pnia zostanie przeprowadzona w latach życia drzewa dla IO-lem.,h na przykładzie 155-letn.ej sosny wybranej z jednogatunkowegó, j£ń₀w e _wrto drzewostanu sosnowego rosnącego na siedlisku boru suchego DrzewL™ fotony byl na terenie Borów Dolnośląskich.    ^{g Urzcwos,an}

l Analiza wzrostu i przyrostu wysokości

.^.„ycn wyrzynków przystępujemy do .^poczynamy ją od ustalenia wieku drzew i określenia li-siojow na poszczególnych wyrzynkach. Wiek drzewa ustalamy w ten sposób.

do liczby słojów na wyrzynku pobranym z podstawy pnia dodajemy liczbę lat. ą drzewo rosło do momentu osiągnięcia wysokości tego przekroju. Dokładne ustalenie wieku drzewa jest ważne szczególnie wówczas, kiedy decydujemy się na przeprowadzenie analizy w latach życia drzewa. Następną czynnością jest ustalenie okresów na każdym wyrzynku W iym celu określa się najpierw długość zwykle niepełnego okresu i okres ten oznacza się na wyrzynku licząc od obwodu. Jeżeli np. wiek drzewa wynosi 94 lau. a analizę będziemy przeprowadzali dla 10-letnich okresów. to długość ostatniego niepełnego okresu wyniesie 4 łata. Tak więc na każdym wyrzynku ttjodrzewa, nierwlcłn* od w_>sokofcl, _{z kl6rej on    na}|_cży na)

furrw oma* 4-lcm, okm «j obwodu, po czym dalsze okres Lwzba pełnych I0-Iett»ch okresów będzie malała tt spadkiem li. r/ynkach. a okresy przy rdzeniu będą zwykle nu*— długością Słój stanowiący granice /*•-np chemicznym ołó»-¹ mach —-

że

Mą

____lWsy co 10 ^t

^dUKiem liczby słojów na wy . -wyKlc niepełne i będą cechowały się ^rózn4 granicę dla poszczególnych okresów oznaczyć możn3

.....cznym ołówkiem. Oznaczenia takie wykonujemy zwykle na 4 promie-

:h prostopadłych do siebie.

W dalszej części książki omówiona będzie techniczna strona wykonywania analizy pnia. analiza taka jest bowiem metodą dendromctryczną. Analiza oraz synt uzyskanych wyników dotyczących wzrostu i przyrostu cech dra**-wpływu różnych czynników i zabiegów gospodarczych -1 przyrostu. to problemy wchodzące w zj*-dukcyjności lasu*

synteza

badan,o

buda

Zr**™:

^"•“Wopro.

Pierwszym etapem analizy wzrostu wysokości jest ustalenie liczby słojów na poszczególnych wyrzynkach. Na podstawie tej liczby słojów i wysokości wyrzynka jsuJasię wysokość drzewa w poszczególnych latach jego życia, to jest w roku 10. Jfl. 30 itd. (tab. 47). Wysokości te ustala się następująco:

1)    określamy wiek, w którym drzewo dorosło do poszczególnych przekrojów. fon odjęcie od wieku drzewa liczby słojów na przekroju,

2)    szukamy takich dwóch przekrojów, między którymi znajduje się wierzchołek drzewa w interesującym nas wieku, po czym określamy roczny przyrost wysokości między przekrojami przez podzielenie odległości między nimi przez różnicę liczby słojów.

3)    do wysokości przekroju leżącego bliżej podstawy drzewa dodajemy odpowiednią liczbę rocznych przyrostów wysokości brakujących do interesującego nas wieku i otrzymaną wielkość zmniejszamy o połowę wartości rocznego przyrostu wielkości, to zmniejszenie o połowę rocznego przyrostu wysokości uzasadnione jest tyro, że przekroje poprzeczne, na których ustala się liczbę słojów, będą leżały powy “J wierzchołka drzewa przed n laty. w zakresie od zera do pełnego rocznego przyrostu wysokości i przeciętnie będzie to połowa wartości tego przyrostu.

Pnty ustalaniu wysokości w poszczególnych latach odrzuca się ^ZW>*J* £ od P*rśn,cowy (_Z 1,3 m). jest on bowiem liczony od ziemi a P°^z0* * {V, Powierzchni ścięcia drzew. Przekrój pierśnicowy można    “ ./ w tym celu

^l,czcni_ach, jeśli się ustali jego położenie względem    rego wartość

wysokość przekroju 1.3 m należy zmniejszyć o wysok P ■ hiychcentymc-“«a^|a się zwykle jako 1/3 pierśmcy w korze ^Mokr^'°^_c^ _z CKg0 * _>nłka. ze wy ^D,a analizowanego drzewa pierśnica wynosi^ „aeghści 1.22 m. sokość pniaka wynosi 8 cm. Przekrój pierśnicowy y

"^Cząc 00 podstawy ścięcia drzewa.    Zauważmy, żt wkotbo-

Ustalmy wysokość drzewa dla wieku rowneg    (pominiemy prze-

Jck drzewa w wieku 10 lat leży między wyrzyn    ’ _vnkami równą 1 m drzewo

krój pierśnicowy). Różnicę wysokości między y .    - j_a, _a j₀ przekroju 1.5 m

Pokonało w ciągu 5 lat. do przekroju 0.5 m r°s ° _vnkam, wynosi więc 0.2 m - 12 lat. Roczny przyrost wysokości między >    ³ _{Jo W}y_J0k₀śc, 0.5 m dodać

Chcąc określić wysokość drzewa w wieku • _wvmk _7mnif,**yć o połowę 3 wartości rocznego przyrostu wysokości i o y przyrostu rocznego:

h >0 = 0.5 +

12- ’

(3 - 0.5) = 1 m