IMG�44 (2)

258 kpk. Prokurator jednak w skarżonym postanowieniu nie wskazał ani podstawy prawnej z art. 258 kpk ani tez w żaden sposób nic odniósł się do tego w uzasadnieniu. Nie wiadomo zatem czy podstawą do stosowania środków zapobiegawczych jest obawa ucieczki, ukrycia się tądź innego bezprawnego utrudniania postępowania przez podejrzanego. Prokurator w skarżonym postanowieniu jedynie lakonicznie stwierdził, że zastosowanie środków zapobiegawczych wobec podejrzanego uzasadnione jest potrzebą zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania oraz, że środki te umożliwią niezakłócony prawidłowy tok postępowania w sprawie. Jest to powielenie treści art. 249 § 1 kpk i absolutnie nie czyni zadość treści art. 251 § 3 kpk przytoczonego powyżej.

Prokurator nie wskazał również dlaczego w odniesieniu do podejrzanego Krzysztofa Rybki uznał za zasadne stosowanie środka zapobiegawczego w postaci zakazu opuszczania kraju i na jakiej podstawie uznał, że w tej konkretnej sytuacji zachodzi uzasadniona obawa ucieczki ze strony podejrzanego.

Przytoczone powyżej uchybienia miały wpływ na treść skarżonego postanowienia albowiem uniemożliwiły kontrolę instancyjną oraz ocenę czy stosowanie środków jest uzasadnione i na jakiej podstawie zostały one zastosowane w takim a nie innym zakresie.

Na marginesie podnieść należy, że ocena zasadności stosowania środków zapobiegawczych co do różnych podejrzanych w tej samej sprawie powinna być dokonywana indywidualnie i używanie w treści postanowień dotyczących różnych podejrzanych dokładnie takich samych ogólnikowych zdań i stwierdzeń nie powinno mieć miejsca.

Pozostałe zarzuty zażalenia nie zasługiwały na uwzględnienie.

Niezasadny jest zarzut obrazy przepisów postępowania polegającej na zastosowaniu środków zapobiegawczych przed wydaniem postanowienia o przedstawieniu zarzutów. Data wskazana w protokole jest wynikiem omyłki pisarskiej o czym świadczy chociażby prawidłowa data wpisana własnoręcznie przez podejrzanego na odwrocie postanowienia. Nie można również mówić o obrazie art. 249 § 1 kpk. Prokurator w treści uzasadnienia wskazał na jakich oparł się dowodach stosując środki zapobiegawcze i Sąd w całości podziela tę ocenę. Dowody wymienione przez Prokuratora w uzasadnieniu zdaniem Sądu wskazują na istnienie dużego prawdopodobieństwa popełnienia przez podejrzanego zarzuconego mu czynu. Tym samym niezasadny jest również zarzut błędu w ustaleniach faktycznych sformułowany w treści zażalenia. Nie może się również ostać zarzut obrazy przepisów postępowania polegający na zastąpieniu słowa „duże” słowem „wysokie”. Rzeczywiście kodeks postępowania karnego w treści art. 249 § 1 kpk posługuje się słowami: „duże prawdopodobieństwo”, jednak ta nieścisłość w żadnym stopniu nic może skutkować