IMG�54 (3)

Epidemiologia, ronrtj I patogrurra. Ten kosrnopolityczny mi sic u różnych ssaków roślinożernych; człowiek mott być [ żywicielem pośrednim (monom).

Ssaki drapieżne, szczególnie pay. są żywicielami ostatecznymi Głównym źródłem zarażenia człowieka są zarażone psy oraz Żywność i woda zanieczyszczone jąjami £L granulatu.

Transmisja inwazji odbywa się drogą oralną. Onkosfery uwolniona w jelicie z otoczek jajowych wędrują drogą krwi do wątroby, a także płuc, gdzie rozwijają się w jednopęchcizową cystę, która rośnie powoli tak. Ze objawy bólowe mogą pojawiać się stosunkowo późno. Parazytoza ta może być

bardzo niebezpieczna dla ludzkiego zdrowia i życia. |_

szczególnie w przypadku lokalizacji mózgowej.

Wykrywanie. Cienkoigłowa biopsja jest stosowana bardzo ostrożnia ze względu na groźbę rozsiania infekcji i spowodowania szoku anafilaktycznego. Stosowania metod serologicznych jest konieczna, szczególnie, gdy wyniki badań obrazowych są niepewne. W przypadkach płucnej lokalizacji protoskolcksy £ H oraz izolowane haki mogą być znajdywane w ślinie

Zapobieganie. Bardzo ważna jest wiedza na temat źródeł i skutków I

Pomocne jest utrzymywanie wysokiego poziomu higieny, unikanie |_

nicdogotowanych warzyw, które mogą być zanieczyszczone jajami tego tasiemca. Psy powimy być regularnie odrobaczanc. szczególnie w rejonach endemicznych.

Echinococcus mułtifoeufaris

bąbiowica wre!ojamowa (olveolar (multaloculor) echinococcosiż)

Morfologia. Strobilarna postać tego tasiemca jest mniejsza. IJ2 - 3.7 mm. niż £ granulami. Zawiera zwykle cztery proglotydy; jaja inwazyjne obu gatunków są podobne. Larwa £ multilocularis. inaczej niż £ granulami nie tworzy dużej cysty, lecz rozrasta się palczasto. naciekając wzdłuż naczyń krwionośnych, podobnie jak nowotwór; tkanica łączną organizmu człowieka nie tworzy ciągłej warstwy jak w zarażeniu £ granulami, wobec czego warstwa blaszko m sta larwy nie jest odizolowana od tkanek żywiciela.

Epidemiologia, rozwój I patogeneza. Ten beterokseniczny tasiemiec znany jest z Europy Centralnej; Rosji. Chin. Turcji. Kanady i Alaski. Postać strobilarna rozwija się u lisów i kotów, które pełnią rolę żywicieli ostatecznych.

T/ptmi tywkfah poMd £ hOoa*wi> • g*y»me “«*» * pokwmowąg^miwaraŁ i«sirwraywUik»*^ «■»«)**» copowwhdo w krótkim caasa od 2 do 4 miesięcy. rozwój w kfc iiipnli1» wfcloknmotawych. roigrięiinnydł fena brwtlnych. protoskokksy z hakami. Zarażenie człowieka jest frjpoAnw- UKWi<*» drogą potanaow* owfckj poprzez spożycie nłi-ytyrh «w»c4* l«gj grzybów. jagód. zanieczyszczonych odchodami np. zarażonych »)*«.

cnrkrającymi ookosfcry £ M nlrfc. i których rozwija ti| rozgałęziając*

uę postaC larwalni

Wg danych WHO i 2002 r. w 90* zanżcó £ mMkndmH u człowrdra występuje lokalizacja wątrobowa; popraw krów obwodową oraz t**» limfatyczny powstają również odlegle ogniska np. w płucach, mulzloj w mózgu. Chocki w ogromnej więkazoóci przypadków larwy aą jałowo, zarażenie £ muliilocularis zwykle wykrywane jest późno, ponieważ, u człowieka ■symptomatyczny okroi inkuhocjl moio trwać od 5 do 1S Int. Powodują to poważne prohkwy medyczne i pogarsza rokowanie Wykrywanie. Diagnostyka jest trudna i wymaga kompleksowych dzialaó.

Testy imniuoocnzymatyraaa. immunologiczne aą bważan. Histopatologiczne oraz clektmnowo-mikroskopowo badania oraz techniko PCR aą b. przydatno w diagnostyce różnicowo].

Zapefcfegaałe. Propagowanie wiedzy o zagrożeniach, jakie mecie Inwazja £ mu!uUtcv2arls dla zdrowia, a nawet tycia człowieka, jest b walnym cłemeraem profilaktyki. Unikanie jedzenia niemytych owoców rana kdnego jest konieczne.

HymcnoIcpO (Vw>pirioIcpi$) mm -Tasiemiec karłowaty hymenolepioza (hymenolepiosis)

Morfologia. Ten najmniejszy (10-70mm) tasiemiec człowieka ma skoleka wyposażony w 4 przyssawki, ryjek z pojedynczym wieńcom haków (20-30) i ok. 800 proglotydów. Jajo inwazyjna o wymiarach 30 x SOpm zawiera onkoafną z otoczkami oraz charafcteiyatycznyim dla (ego gatunku 4 • 8 polarnymi fllamentami.

Epidemiologia, rozwój 1 patogeneza Ten kosmopolityczny tasiemiec jest częstszy w rejonach o klimacie gorącym. Zwykle ma moitokscniczny cykl rozwojowy, w którym człowiek jest jedynym żywicielem, chociaż może również rozwijać ńę bctcroksenicznic, z udziałem żywiciela pośredniego np. pchły. Główne źródła inwazji u ludzi stanowią osoby zarażone, bezobjawowi nosiciele oraz przedmioty zanieczyszczone jajami inwazyjnymi H. nona. Transmisja inwazji człowiek - człowiek dokonuje się drogą pokarmową oraz fckalno -oralną. Z połkniętych onkosfer rozwijają się w mikrokosmkach jelita człowieka mikroskopowej wielkości cysticcrfcoidy, a następnie formy scrobtlame. Okras prcpatcigny wynosi ok. 4 tygodni. Hymenolepioza może objawiać się biegunką, stymfocamł. względnie anoreksją

ss