instrukcja6

rzowi uwagi i wezwać go~do zaniechania postępowania naruszającego porządek publiczny.

2. Jeżeli jednak żołnierz nie zastosuje się do wezwania, członek ORMO powinien natychmiast wezwać organy WSW, WP albo najbliższy organ Milicji Obywatelskiej.

§ 15

1.    Członek ORMO, stosownie do przepisów o postępowaniu karnym, uprawniony jest do zatrzymania każdego żołnierza w razie schwytania go na gorącym uczynku, tj. usiłowaniu lub popełnianiu przestępstwa, albo bezpośrednio po tym w czasie pościgu.

2.    W przypadku wymienionym w ust. 1 członek ORMO obowiązany jest doprowadzić lub spowodować doprowadzenie żołnierza do organu wojskowego lub do organu Milicji Obywatelskiej.

3.    Jeżeli zatrzymanie i doprowadzenie żołnierza z różnych przyczyn okaże się niemożliwe, należy niezwłocznie powiadomić o zaistniałym zdarzeniu najbliższy organ wojskowy lub organ Milicji Obywatelskiej.

§ 16

Prawo stosowania przymusu bezpośredniego, nie wyłączając siły fizycznej (w granicach niezbędnej potrzeby), przysługuje członkowi ORMO tylko w odniesieniu do żołnierzy, którzy dopuścili się przestępstw, a nie ma możliwości wezwania organów MO, WSW lub WP.

W razie potrzeby interweniowania w stosunku do żołnierzy od kaprala wzwyż należy zawsze wzywać organa WSW, MO lub żołnierza starszego stopniem od żołnierza, wobec którego podejmowana jest interwencja.

VII

SPORZĄDZANIE WNIOSKÓW O UKARANIE

§ 18

1.    Na osoby naruszające porządek publiczny członek ORMO może sporządzić wniosek o ukaranie za wykroczenia określone w Kodeksie Wykroczeń oraz w innych ustawach szczególnych, z wyjątkim czynów wymienionych w art.: 119, 120, 122, 124, 132 i 134 Kodeksu Wykroczeń.

2.    W sprawach o wykroczenia ścigane na żądanie pokrzywdzonego, członek ORMO może wystąpić z wnioskiem o ukaranie sprawcy tylko na wyraźne żądanie pokrzywdzonego, złożone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu przyjęcia zawiadomienia o wykroczeniu.

3.    Przed sporządzeniem wniosku o ukaranie należy w szczególności ustalić:

1)    faktyczne okoliczności zdarzenia tak, aby nie było wątpliwości co do tego, że faktycznie popełnione zostało wykroczenie;

2)    sprawcę wykroczenia, jego personalia, miejsce oobytu i inne wymagane dane o osobie sprawcy;

— 13 —