KDPV 2

I. Wprowadzenie

Lekarze    świadcząc szeroką gamę usług,    rzecz ochrony

dobrostanu i zdrowia zwierząt, a takż&‘zdrowia publicznymi ochrony środowi ska.

Kodeks CSiUej Praktyki Weterynaryjnej określa zasady ei|g$a|i0pg :^H#.wetery-naryjnej i reguły jej przestrzegania oraz wymagan^j^otyczątt^pśf^ii zarządzania jakością we    (j^ljśprkadk weterynaryjnych, które:

ajhtlążą do podnoszenia pjpąjpfTtu świadczonych usług zoolMb z:

•    obowiązującym ust^od&wsfty efli,

•    obowiązui^Sm !^5!Ś«Ki^iĄ»: kodeksem pii^ępowania,

•    oczekiwaniami klientów. ,

•    zasadar^ń^ftyki ęsdfoóśzącyrtłt się do wvteń'MWamia.usług. a także traktowania ^^rżąt."f!ąŚ^śf^ący^vPod':iGh?.opieką;

b) wykazują gotowość świadczenia jiśmg^tóSr^^z^dne z wymaganiami klientów i obowiązując^rń /tistawodaw-s.Wfern^"

Przyjęcie tego Kode9^,i|fest_i®^p/volne.

Zawarte w nil) wymajjiKfai sj^ii sformułowane, ieby mogły być spełnione przez każdą placówk^a^tóSan^^^^^zaleinie od jej wielkości: i obszaru działalności, jiezelrktóreś z wymagań nie możfjs by| realizowane z powodu charakteru placówknlzakresu świadczonych usług, można rozważyć jego wykluczenie. Nie może Ifednąk ograniczać obowiązku świadczenia usług spełniających odpowiednie wymagania oraz pozostających w zgodzie z zasadami iiajaS Jfiiormarrtf^Etefcfoowania. które łączą się: z wykonywaniem zawodu leka-raś ^,w'ą!iSfcaf|f_Sf^r"

Kądeksifekre|łą'|jedynie ogólne zasady postępowania. Konieczne jest wypraco-■W&le doppiowych wytyczny* które obejmą bardziej szczegółowe wymagania Mirandę różnych obszarów działalności zawodowej lekarzy weterynarii.

Kjlwks został przygotowany pod auspicjami Europejskiej Federacji Lekarzy !f$||||Sharii (Federation of Veterinarians of Europę - F\ZE) przez lekarzy weteryna-^'sga lekarzy weterynarii i ma status europejskiego standardu dla wszystkich gląpówek weterynaryjnych.

Kodeks ten może stanowić punkt wyjścia dla organizacji weterynaryjnych, które działając w ramach FVE, chcą wprowadzić swój własw system zarządzania jakością.

Organizacje weterynaryjne będące członkami FVE mogą mieć własny system zarządzania jakością, o ile pozostaje on w zgodzie z Kodeksem i jest zatwierdzony przez Federację.

Kodeks Dobrej Praktyki Weterynaryjnej został przygotowany tak, aby mógł być pomocny w uzyskaniu certyfikatu ISO 9001:2000. W związku z tym słownictwo dotyczące jakości pochodzi z wersji 2000 standardu ISO 9001.

Postanowienia tego standardu stanowią uzupełnienie obowiązujących krajowych i europejskich zasad prawnych, lecz ich nie zastępują.

Kodeks ten należy weryfikować przynajmniej co pięć lat i dokonywać koniecznych zmian.

W związku z tym trzeba przyjąć, że naczelną zasadą tego Kodeksu jest jego stałe ulepszanie.