LastScan16 (12)

——Zapach, który jest związany z występowaniem związków organicznych, drobnoustrojów niektórych gazów, produktów rozkładu. Rozróżnia się zapachy: R - roślinny, wywołany przez plankton, rośliny, ziemię, S-specyficzny, wywołany obecnością związków chemicznych, jak fenole nafta, aceton, smoła, chlor, G - gnilny, wywołany przez pleśń, fekalia, butwiejące szczątki, siarkowodór. Smak i zapach wody bada się organoleptycznie. Podając wyniki badania zapachu wody, należy uwzględnić temperaturę (zimna 20°C, gorąca 60°C) oraz intensywność w skali od 0 do 5 (0 - brak zapachu, 1 - b.słaby, 2 - słaby, 3 - wyraźny, 4 - silny, 5 - b.siiny), np. zapis g3G oznacza, że zapach był określany na gorąco (60°C), był wyraźny i należał do grupy zapachów gnilnych.

: '

Odczyn wody (wartość pH) - najbardziej pożądana jest woda o pH w granicach 6,5 - 8,5; odczyn wody oznacza się metodą elektrometryczną lub kolorymetryczną, ewentualnie za pomocą wskaźnika uniwersalnego.

Twardość wody zależy od obecności w niej soli wapnia, magnezu oraz jonów glinu, żelaza, cynku. Twardość mierzy się, uwzględniając 6-stopniową skalę twardości wody (bardzo miękka, miękka, średnio twarda, znacznie twarda, twarda, bardzo twarda). Twardość wody można również obliczać metodą mydlaną (Clarka).

Mętność zależy od obecności w wodzie nierozpuszczalnych substancji organicznych, zwierzęcych i roślinnych oraz nieorganicznych, np. piasku, gliny. Mętność oznacza się metodą krzemionkową (silica), polegającą na wizualnym porównaniu próbki badanej z wzorcami z zawiesiny krzemionkowej (SiO, w mg/dm¹); wizualnej oceny przezroczystości wody w zbiornikach naturalnych można dokonać krążkiem Sacchiego.

Utlenialność to ilość tlenu potrzebna do utlenienia substancji organicznych zawartych w wodzie; jest to umowny wskaźnik określający zużycie nadmanganianu potasowego (KMnOJ przez zawarte w wodzie łatwo utleniające się substancje organiczne i nieorganiczne, np. siarkowodór, siarczyny, azotyny. Utlenialność wód wynosi od 4 mgOydrn’ dla wód czystych do kilkuset mgOydm¹ dla wód zanieczyszczonych. Wzrost utlemainości jest związany z dopływem ścieków, a więc wskazuje na wzrost zanieczyszczeń; jest bardzo ważnym wskaźnikiem z punktu widzenia sanitarnego.

Biochemiczne zapotrzebowanie na tlen (wskaźnik BZT^{2 3}) jest to umowny wskaźnik określający ilość tlenu zużytego przez mikroorganizmy do całkowitego oczyszczenia próbki wody z substancji organicznych, w temperaturze 20°C, w określonym czasie. Oznaczenia 0₂ dokonuje się za pomocą metody Winklera lub metodą elektrochemiczną.

Chemiczne zapotrzebowanie na tlen (wskaźnik ChZT) jest to umowny wskaźnik jakości wód, wyrażający ilość zużytego tlenu (mgO,/dm¹) na procesy utleniania związków organicznych i nieorganicznych, ulegających utlenianiu w warunkach otoczenia. Informuje on o zawartości związków organicznych oraz niektórych nieorganicznych (np. sole żelazowe, siarczki) ulegających utlenianiu pod wpływem silnych utleniaczy. W oznaczaniu wykorzystuje się dwuchromian potasu (metoda dwuchromianowa). /

Oba wskaźniki BZT i ChZT informują o obciążeniu wód ściekami zawierającymi substancje organiczne. Im większe obciążenie wody ściekami, tym większe zużycie tlenu w procesie rozkładu, w czasie.

1

wartość BZT<, tym intensywniejsze są procesy rozkładu w danym zbiorniku. BZT5 wyrażana jest w mg 0,/dm¹ wody (ścieków). Jest wskaźnikiem zanieczyszczenia wód związkami organicznymi ulegającymi biochemicznemu rozkładowi.

2

BZT5 - wartość tę otrzymujemy jako wskaźnik analizy polegającej na pomiarze zużycia

3

tlenu przez mikroorganizmy w badanej próbce wody lub ścieków w ciągu 5 dób. Im wyższa