Geniusz Giotta wskazał dla rozwoju malarstwa monumentalnego drogę właściwą, a silna jego indywidualność nadała charakterystyczne piętno całemu Trecento 1, w czasie którego liczni uczniowie i naśladowcy kierunek ten rozwijali, nie mogąc jednak mistrza swego przewyższyć.
W ich pracach oddzielnie rozpatrywanych dostrzedz możemy dużo naiwnej nieudolności i wszelkich braków, ale wszystko razem wziąwszy, stanowią one wraz z dziełami mistrza wielką i harmonijną całość o nadzwyczajnem znaczeniu i wartości artystycznej.
W zależności od dwóch ścierających się wpływów Franciszkanów i Dominikanów malarstwo włoskie w epoce trecenta było przeważnie charakteru naracyjno-alegoryjnego. Już Giotto opracował wiele tematów, uosabiających cnoty Ś-go Franciszka a jego uczniowie na ścianach tak zwanej »hiszpańskiej kaplicy« w kościele S-ta Maria Noveila we Florencyi, starał, się wyrazić przy pomocy różnych figur » tryumf Kościoła nad herezyarchami« i »tryumf nauki Ś-go Dominika«, w którym zakon, założony przez tego świętego, jest wyobrażony w postaci wielu psów o czarno-białej sierści.
Poezyć przyczyniła się również do wyboru i ujęcia, tematów: ANDREO ORCAONA (f 1368), malując w Santa Maria Novella sceny Sądu ostatecznego i Ra:u, stara się w twarzy Chrystusa, Maryi, proroków, świętych i aniołów wyrazić jak największe piękno, a w scenach Piekła namalowanego w Campo Santo pizanskiem trzyma się poematu Dantego, jak również i brat jego NARDO w opracowaniu tego samego tematu w powyższym kościele florenckim, gdy nieznany autor (Orcagna? Traini?) na ścianie Campo Santo w Pizie zobrazował dramatycznie i z silną plastyką ^Tryumf śmierci«, temat pełen głębokiego uczucia ■ wzniosłej grozy, a jakiego opisy podobne spotykają sie w ówczesnych poematach.
Obok alegoryi teologicznych po.awja się po raz pierwszy ale-gorya życia świeckiego. AMBROGIO LORENZETTI (? fi 345) maluje na ścianach sali Palazzo Publico w Sienie wyobrażenia cnót i doskonałości obywatelskich, jak męstwo, sprawiedliwość, zgoda, pokój i inne. W tym samym pałacu ARETINO SPINELU komponuje sceny z życia Fryderyka Barbarossy i papieża Aleksandra Iii. Malarstwo, podejmując tego rodzaju tematy, wkracza tern samem w dziedzinę
8
Trecento — 1300—1400, Quattrocento — 1400—1500, Cin-quecento — 1500—1600, Seicento — 1600 —1700...