Magazyn8101 djvu

Jeżeli tematy prac Brandta krążą dookoła przeszłości Polski, to u innego malarza emigranta i ten związek się urywa. WŁADYSŁAW BAKAŁOWICZ (1831—1906), wychowaniec warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, z początku tylko próbował sił na tematach polskich. Ale kiedy 1863 wyjechał do Paryża, zobaczył Luwr i Holendrów, zapatrzył się na białe atłasowe suknie dam Terborga, zwraca się rychło do historji Francji, ku czemu mostem posłużyli mu Wale-zjusze. Technicznie bardzo zdolny, wykonał mnóstwo niewielkich obrazów modnego „rodzaju historycznego" z końca XVI lub początku XVII w. — epoki, którą sumiennie wystudjował. Uczty, tańce, odwie

dziny, trefnisie, pazie, Walezjusze, Buckinghamy — dostarczyli mu anegdot histoi ycznych niezbyt głęboko pojętych, oraz p^tekstu do bardzo poprawnego malowania starych szal, krzeseł, dywanów, poduszek, kotar, puzder, koronkowych kołnierzów i t. p. rekwizytów kuchni historyczno-rodzajowego malarstwa. Powodzenie utrwaliło go w przekonaniu, że idzie drogą właściwą. Zmarł w Paryżu 1906 r.

Mniej burżuazyjny i słodki od Władysława Bakałowicza jest KAZIMIERZ ALCHIMOWiCZ (1840—1917). Po powrocie z Syberji, dokąd

144