neonatologia7

162 Resuscytacja noworodków

Po 30 sekundach należy dokonać oceny sytuacji. Jeżeli stan dziecka nie poprawia się, należy rozważyć wykonanie intubacji dotchawiczej.

Leki stosowane w resuscytacji noworodków to adrenalina, preparaty zwiększające objętość krwi krążącej, np. 0,9% roztwór NaCI, wodorowęglan sodu, Naloxan.

Położna jest zobowiązana do codziennego sprawdzenia wyposażenia stanowiska do resuscytacji znajdującego się na sali porodowej oraz na oddziale intensywnej opieki neonalologicznej.

Po przybyciu na salę porodową położna powinna zapoznać się z historią choroby rodzącej, na podstawie której można określić potencjalne problemy, które mogą wystąpić u noworodka.

Przed porodem należy sprawdzić kompletność niezbędnego sprzętu, termin jego ważności oraz sprawność techniczną. Należy włączyć promiennik ciepła i ogrzać pieluchy, sprawdzić ssak (działający z siłą 100 cm H_zO) oraz źródło tlenu. Istotne jest, aby na sali porodowej temperatura powietrza wynosiła 24°C. Do położnej należy również przygotowanie:

-    źródła światła,

-    cewników do odsysania wydzieliny nr 5,6,8 F,

-    aparatu Ambu (worka samorozprężającego i maski twarzowej nr 0,1,2),

-    aparatu Neopuff,

-    zestawu do intubacji (rurki ustno-gardłowe, laryngoskop noworodkowy z prostymi łopatkami nr 0, 1 i 2, rurki dotchawicze i łączniki nr 2,5; 3,0; 3,5 mm oraz prowadnice do rurek dotchawiczych, kleszczyki Magilla),

-    leków resuscytacyjnych,

-    sprzętu do prowadzenia terapii dożylnej, pobierania krwi (wenflonów, kraników trójdrożnych i przedłużaczy, sterylnych gazików nasączonych alkoholem, probówek, plastrów, nożyczek, rękawiczek),

-    zestawu do cewnikowania naczyń pępowinowych,

-    stetoskopu.

Położna powinna pamiętać o rodzicach dziecka, którym powinna zapewnić wsparcie i wraz z lekarzem neonatologiem w miarę możliwości na bieżąco informować ich o stanie dziecka. Rodzicom należy jak najwcześniej udzielić wyczerpujących informacji na temat przebiegu resuscytacji.

Położne mają obowiązek regularnego uczestniczenia w szkoleniach z zakresu resuscytacji noworodka.

Pytania sprawdzające

1.    Co jest celem resuscytacji i od czego uzależniona jest jej skuteczność?

2.    Jakie są czynniki ryzyka, na podstawie których przewidywana jest konieczność resuscytacji?

3    Jakie leki stosuje się podczas resuscytacji noworodka?

4    Jaką terapię obejmują działania resuscytacyjne?

5. Co należy do zadań położnej w sytuacji przewidywania resuscytacji noworodka?

Transport noworodka

Agnieszka Skurzak, Agnieszka Bałanda

Cel główny:

Omówienie zadań położnej w czasie przygotowywania noworodka do transportu. Cele szczegółowe:

1.    Poznanie wskazań do transportu noworodka.

2.    Omówienie czynności zespołu transportującego przed przewiezieniem noworodka

Chore dzieci urodzone poza ośrodkami referencyjnymi mogą wymagać przewiezienia na oddział patologii noworodków lub na oddział intensywnej terapii noworodków.

Transport ciężko chorego noworodka jest związany z wysokim ryzykiem powikłań, dlatego powinien być prowadzony wyłącznie przez przygotowany do tego personel.

Służby medyczne muszą dysponować dużym doświadczeniem, aby poradzić sobie z noworodkiem w ciężkim stanie i w mało sprzyjających warunkach.

Wszystkie powikłania związane z prowadzeniem intensywnej terapii mogą się również zdarzyć w karetce transportującej. Przewiezieniem dziecka do ośrodka nadrzędnego powinien zajmować się specjalnie do tego przygotowany zespół transportujący.

Zalecane wskazania do transportu noworodka:

-    noworodek o małej masie urodzęniowej ciała (< 1500 g), chyba że jest ewidentnie mały w stosunku do wieku ciążowego, tj. 32 HBD,

-    ciężki RDS niezależnie od masy ciała:

•    PaOj < 8 kPa (60 mm Hg) przy FiO, 0,6

•    wcześniej pojawiający się bezdech lub wstrząs

•    kwasica (pH< 7,15)

-    umiarkowany RDS, jeżełi masa ciała dziecka wynosi < 2000 g:

•    PaOj < 8 kPa (60 mm Hg) przy Fi0₂ 0,4

•    bezdech lub wstrząs

•    kwasica (pH < 7,2)

-    ciężki MAS: smółka poniżej strun głosowych przy urodzeniu i jakiekolwiek objawy niewydolności oddechowej, Fi0₂ > 0,4, powikłanie w postaci zespołu przecieku powietrza, np. odma opłucnowa,

-    wady wrodzone wymagające natychmiastowej diagnostyki lub zabiegu operacyjnego.

Najważniejszą zasadą jest stabilizacja stanu ogólnego dziecka przed rozpoczęciem transportu.