new 57

new 57



116 6. Obliczenia gwintów

w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pominięta w obliczeniach. Suma i różnica krzywizn przy wymienionym wyżej uproszczeniu wyraża się wzorami

d(c


*e=


4 r — djc

dk ‘ dk r rdk    ~4 r — dk '

Promień rowka bieżni śruby i nakrętki jest taki sam i wielkość

2 08

jego jest zazwyczaj równa r = 0,520*. Dla takiego promienia Eg -»

2 COS2

, a także korzystając z przekształconego wzoru (6.64): k,(z) = , otrzymujemy


F(g) = 0,926 oraz Kj= 0,415 (jeśli pominie się krzywiznę bieżni———* to Kl4= K2f — Ka). Podstawiając do wzoru (6.67) Q*(z) = k^zjd* oraz 2,08

dk

q(z)P « Di* sin a*

v' = k"Y (^eT- +    2'08 *


.    q«(z). (6.68)

nUutsmak I

Przemieszczenie osiowe gwintu śruby i nakrętki w wyniku odkształceń kontaktowych jest równe

dk(z) = Mz)+«*(z) = (Vi + V2)sin a* =    3 (z),    (669)

gdzie

(6.70)


n - K,Y(£) lin« \y[-^7 f J-e72- +

2

+


Vk

Ffc

Łączne przemieszczenie gwintu w przekroju z zgodnie z zależnością (6.66) i (6.69) opisać można wzorem

(6.71)


ói(z) + óz(z) = (5p(z) + <5*(z) = rq(z)+r*q (z) i stąd równanie przemieszczeń przyjmie postać

z z,    g

0 jj q(2l) dZi dz =[ rq(z)+r*qT (z)] - [ Tq(0)+r*qT (0)].    (6.72)

0 o

Dokładne rozwiązanie tego równania jest bardzo pracochłonne. Dlatego też w praktyoe stosuje się rozwiązania przybliżone. Przybliżenie to polega na linearyzacji rozkładu obciążeń wynikających z odkształceń kontaktowych. Przyjmuje się mianowicie, że

2

<6.73)


q3 (z) = o + bg(z),

gdzie a i b są parametrami stałymi.

Ponieważ rozkład obciążeń w gwincie tocznym jest znacznie bardziej równomierny niż w gwincie zwykłym, a linearyzacja dotyczy tylko jednej, mniejszej ze składowych obciążeń, założenie takie nie prowadzi do dużych błędów.

Uwzględniając wzór (6.73) równanie (6.72) przyjmie postać

0 0


(6.74)

Jak widać z równania (6.74) parametr a nie ma wpływu na rozkład obciążenia. Parametr b należy zaś tak dobrać, aby aproksymująca prosta pokrywała się ze styczną linii określonej równaniem (6.73) w punkcie



Różniczkując dwukrotnie równanie (6.74), otrzymujemy

(6.75)


q"(z)-msq(z) = 0,

gdzie


r+


2 rk



Uwzględniając warunki brzegowe (patrz punkt 6.1.5), otrzymujemy równanie rozkładu obciążeń w gwincie w połączeniu różnoimiennym

oraz w połączeniu jednoimiennym

eoshm(N—z) ]

e2f2 I


(6.77)

Przykładowy rozkład obciążeń w gwincie, w którym wszystkie elementy wykonano ze stali ŁH15 (E — 2,1 • 10E MPa, v — 0,30, HRC = 60) o wymiarach dp = 100 mm, P — 12 mm, d* = 7 mm, r — 0,52dh =


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
new 57 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pomin
new 57 (2) 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być p
57500 new 57 (2) 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może
DSCN1608 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pom
Zakończenie 145 co jest miarą zacofania tych miast w stosunku do miast szwajcarskich. Inną miarą moż
71430 new 55 112 6. Obliczenia gwintów darni praktycznymi, bowiem ścięcie gwintu w nagwintowanym gni
new 52 (2) 106 6. Obliczenia gwintów z wymienionych sposobów jest jednak trudny do wykonania i silni
new 46 96 6. Obliczenia gwintów Rys. 6.5. Odkształcenia wynikające z kołowo-symetrycznego ściskania
page0114 — 1(8 — obliczenie jego stosunku do liczb} samobójstw, utrudnia brak cyfr z wielu krajów pó

więcej podobnych podstron