new 57 (2)

new 57 (2)



116 6. Obliczenia gwintów

w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pominięta w obliczeniach. Suma i różnica krzywizn przy wymienionym wyżej uproszczeniu wyraża się wzorami


*e=


4 r — djc


F(e) =


d(c


dk ‘ dk r rdk    * łS' 4 r — dk '

Promień rowka bieżni śruby i nakrętki jest taki sam i wielkość

2 08

jego jest zazwyczaj równa r = 0,520*. Dla takiego promienia Eg

2 COS2 Cljc

F(o) = 0,926 oraz    0,415 (jeśli pominie się krzywiznę bieżni———•

to K1(J= K2() —Ka). Podstawiając do wzoru (6.67) Q*(z) = ki(z)dic oraz 2,08


dk

q(z)P


« Di* sin a*


, a także korzystając z przekształconego wzoru (6.64): k,(z) = , otrzymujemy


V' = K'‘VA(VL+-L6T-)!2'08',


.    ,q*(z). (6.68)

nuiksmak I

Przemieszczenie osiowe gwintu śruby i nakrętki w wyniku odkształceń kontaktowych jest równe


<Mz) = ółfc(z)+Ó2fc(z) — (Vi + V2)sinak = Tkq 3 (z),


(6.69)


gjdzie


(6.70)


n - K, Y[2,08<l* -r) śin «.{]/~+ “j.;—)]

2    . 2 \ |2

Vi    1Vk


+


f<2    Ek

Łączne przemieszczenie gwintu w przekroju z zgodmo z zależnością (6.66) i (6.69) opisać można wzorem

(6.71)


ói(z) + (3z(z) = (5p(z) + ó*(z) = rq(z) + r*q (z) i stąd równanie przemieszczeń przyjmie postać

2 2‘ 2 Ą Jjq(Zj) dd dz=[rq(z)+r*q^ (z)] - [ Tq(0)+r*qT (0)].    (6.72)

0 o

Dokładne rozwiązanie tego równania jest bardzo pracochłonne. Dlatego też w praktyoe stosuje się rozwiązania przybliżone. Przybliżenie to polega na linearyzacji rozkładu obciążeń wynikających z odkształceń kontaktowych. Przyjmuje się mianowicie, że

2

(6.73)


q3 (z) = o + bq(z),

gdzie a i b są parametrami stałymi.

Ponieważ rozkład obciążeń w gwincie tocznym jest znacznie bardziej równomierny niż w gwincie zwykłym, a linearyzacja dotyczy tylko jednej, mniejszej ze składowych obciążeń, założenie takie nie prowadzi do dużych błędów.

Uwzględniając wzór (6.73) równanie (6.72) przyjmie postać

0 0


(6.74)

Jak widać z równania (6.74) parametr a nie ma wpływu na rozkład obciążenia. Parametr b należy zaś tak dobrać, aby aproksymująca prosta pokrywała się ze styczną linii określonej równaniem (6.73) w punkcie Q

q = q*, = -jy- , czyli


Różniczkując dwukrotnie równanie (6.74), otrzymujemy

(6.75)


q"(z)-m2q(z) = 0,

gdzie


Uwzględniając warunki brzegowe (patrz punkt 6.1.5), otrzymujemy równanie rozkładu obciążeń w gwincie w połączeniu różnoimiennym

Qm


9(2) sinh mN


coshmz


(6.76)


oraz w połączeniu jednoimiennym

q(z) =


Qm coshmz


sinhmN E1F1


coshm(N — z) 1

*2F2


(6.77)


Przykładowy rozkład obciążeń w gwincie, w którym wszystkie elementy wykonano ze stali ŁH15 (£ = 2,1-105 MPa, i'= 0,30, HRC = 60) o wymiarach dp = 100 mm, P — 12 mm, d* = 7 mm, r = 0,52dk =


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
new 57 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pomin
57500 new 57 (2) 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może
new 57 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pomin
DSCN1608 116 6. Obliczenia gwintów w stosunku do pozostałych krzywizn i w związku z tym może być pom
Zakończenie 145 co jest miarą zacofania tych miast w stosunku do miast szwajcarskich. Inną miarą moż
71430 new 55 112 6. Obliczenia gwintów darni praktycznymi, bowiem ścięcie gwintu w nagwintowanym gni
new 52 (2) 106 6. Obliczenia gwintów z wymienionych sposobów jest jednak trudny do wykonania i silni
new 46 96 6. Obliczenia gwintów Rys. 6.5. Odkształcenia wynikające z kołowo-symetrycznego ściskania
page0114 — 1(8 — obliczenie jego stosunku do liczb} samobójstw, utrudnia brak cyfr z wielu krajów pó

więcej podobnych podstron