71430 new 55

71430 new 55



112 6. Obliczenia gwintów

darni praktycznymi, bowiem ścięcie gwintu w nagwintowanym gnieździe jest nie do naprawienia, natomiast usunięcie zerwanej (odprężonej) śruby nie przedstawia dużych trudności. Aby nośność gwintu określona za pomocą siły ścinającej T była większa od nośności rdzenia śruby okre-

r.dl

słonej za pomocą siły Q R™ spełniony musi być warunek

k2N0ndRt2 ^ — da Rm,    (6.59)

gdzie N0 jest wymaganą wysokością nakrętki, a Rm —• doraźną wytrzymałością na zerwanie materiału śruby.

Podstawiając wzór (6.57) do nierówności (6.59), otrzymamy

K,l -+- Kti    4

stąd

No > ^3 p Rfl + Rt2

d " 4d~m RtlRt2

Dla gwintu metrycznego d5 = d — 1.0825P, zatem mamy

No

d


(6.61)

Przyjmując zgodnie z hipotezą Hubera Rt2 = 0,58Hm oraz zakładając

d

nieco lepszy materiał śruby Ra l,25Rt2, dla —= 6 (niewielkich wymiarów gwint zwykły), otrzymujemy

~ > 0,63. d

Wynik ten potwierdza słuszność przyjmowania wysokości nakrętki z gwintem zwykłym H = 0,8d; przy tej wysokości wytrzymałość gwintu jest zapewniona i o wytrzymałości złącza decyduje warunek na zerwanie śruby.

Ze wzoru (6.61) wynika, że wraz ze wzrostem ~ (gwinty drobno-

zwojne) dla zapewnienia wytrzymałości gwintu należy zwiększyć wysokość nakrętki Np.

Wynika stąd wniosek, że silnie obciążone złącza powinny mieć gwinty normalne.

W połączeniach ruchowych wysokość nakrętki oblicza się ze wzoru (6.48). Wielkość nacisków powierzchniowych określonych ze względu na zużywanie się gwintu (ścieranie) jest na tyle mała, że nie ma obaw zniszczenia gwintu przez ścięcie.

6.5. Rozkład obciążenia w gwincie tocznym

Podstawowe parametry geometryczne gwintu tocznego o najczęściej stosowanym zarysie przedstawiono na rys. 6.23.

d


Rys. 6.23. Gwint toczny

Równanie przemieszczeń w przekroju określonym współrzędną z (patrz rys. 6.2) podobnie jak dla gwintów zwykłych ma postać

4(z)+d,(z) = [<Mz) + d2(z)] - [Ó!<0) - ó2(0)].

W równaniu tym wskaźnik 1 odnosi się do śruby, a 2 — do nakrętki. Na podstawie równań (6.1), (6.2) i (6.19) sumę przemieszczeń śruby i nakrętki można zapisać następująco:

q(zx) dzi dz.    (6.62)

o    oo


Osiowe przemieszczenia gwintu ó,(z) wynikają z odkształceń 'wywołanych zginaniem dgi(z), ścinaniem ć>ti(z), ściskaniem śruby óPi(z) i rozciąganiem nakrętki <5p2(z) oraz z odkształceń sprężystych na styku kulek z bieżniami (gwintowymi rowkami) śruby i nakrętki dM(z). Wobec względnie dużego przekroju i jednocześnie małego wysięgu półki gwintu odkształcenia wywołane zginaniem i ścinaniem są bardzo małe i można je bez popełnienia większego błędu pominąć. Głównymi składowymi przemieszczeń są zatem odkształcenia <5pi(z) oraz <Mz).

Pierwsze z wymienionych wyznaczymy jako funkcję obciążeń liniowych kt(z) działających na średnicy styku kulek z bieżniami Dik. Między

• — Połączenia gwintowe


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
new 55 (2) 112 6. Obliczenia gwintów 112 6. Obliczenia gwintów zd2 ślonej za pomocą siły Q Rm spełni
new 45 (2) 94 6. Obliczenia gwintów Moment bezwładności przekroju dla gwintu symetrycznego zgodnie z
18604 new 45 94 6. Obliczenia gwintów Moment bezwładności przekroju dla gwintu symetrycznego zgodnie
new 46 96 6. Obliczenia gwintów Rys. 6.5. Odkształcenia wynikające z kołowo-symetrycznego ściskania
new 44 (2) 92 6. Obliczenia gwintów 0 Rys. 6.3. Naprężenia w śrubie i nakrętce dobnie zmienia się ob
new 47 98 6. Obliczenia gwintów Między wielkościami q(z) i p(z) zachodzi związek(6.22) Uwzględniając
new 47 (2) 98 6. Obliczenia gwintów Między wielkościami q(z) i p(z) zachodzi związek (6.22) Uwzględn
new 48 100 6. Obliczenia gwintów q(N) Qm sinh mN cosh mN = Qm ctgh mN. (6.33) Gdyby nakrętka była
new 50 102 6. Obliczenia gwintów i N = 1,5d. Jak widać z wykresów dwukrotne zwiększenie wysokości na
new 54 (2) 110 6. Obliczenia gwintów Jeżeli porównamy gwinty o jednakowym zarysie a różnych podział-
new 56 114 6. Obliczenia gwintów obciążeniem liniowym kt(z) i liniowym obciążeniem osiowym gwintu za

więcej podobnych podstron