Obraz4 (29)

152

TEORIA INTEGRACJI I DEZINTEGRACJI SPOŁECZNEJ

nowało twórczy wkład i inicjatywę jednostek. Z drugiej strony egzekwowanie określonych zachowań i nadzorowanie wykonywanych czynności nie może pochłaniać większej części środków, jakimi dysponuje instytucja, by spełniać swe zadania podstawowe³².

Stąd też coraz bardziej docenia się niektóre metody integracji normatywnej, przedkładając ją nad metodę depersonalizacji i obiektywizacji czynności. Żadne sposoby normowania, kontroli i nadzoru nie zastąpią wewnętrznej identyfikacji jednostek z normami i wartościami grupy czy zadaniami instytucji. Nie zastąpią również konieczności doprowadzenia do zgodności potrzeb i dążeń jednostek z funkcjami instytucji czy celami — wartościami grupy. Jeśli postulat identyfikacji zostanie spełniony, odpadnie potrzeba rozbudowania środków nadzoru i kontroli.

Metody integracji funkcjonalnej pozwalają poszerzyć i uzupełnić metody integracji normatywnej, której realizacja najpełniej zapewnia grupie społecznej skuteczność funkcjonowania. Jest ono jednak w swym idealnym kształcie nieosiągalne, dlatego też grupy społeczne muszą korzystać z metod integracji funkcjonalnej, aby skutecznie osiągać założone cele.

³² Problematykę integracji funkcjonalnej przedstawił J. Turowski w artykule Metody integracji funkcjonalnej grupy a dysfunkcjonalności instytucji, [w:] Socjotechnika, red. A. Podgórecki, Warszawa 1974, s. 68-82.