Obraz (2573)

Fc⁺/Fc

badany układ depolaryzatora

Rys. 10.6. Szkic wolUmmogramu z zastosowaniem wewnętrznego standardu ferrocenowegd. Jego potencja! umownie przyjmuje się B_H-_IFcsO

Zastosowanie standardu wewnętrznego jest skuteczne wówczas, gdy jego potencjał formalny £J»t (£,., + £,,*) leży na krzywej polaryzacyjnej dostatecznie daleko od potencjałów charakteryzujących badany depolaryzator. Równocześnie żadna z form ferrocenu nie może wchodzić w następczą reakcję chemiczną z żadną z form depolaryzatora.

10.3.3. Dobór elektrolitu podstawowego

Dobór elektrolitu podstawowego zależy od jego dobrej rozpuszczalno* ści w stosowanym rozpuszczalniku (minimum c = 10"¹ mol-dm'³), a przydatność determinuje wartość potencjału rozkładu anodowego anionu i potencjału rozkładu katodowego dla kationu. Kilka przykładów zawiera tab. 10.1.

Tabel* lo.)

Zakresy stosowania elektrolitów podstawowych

KATODOWY POTENCJAŁ ROZKŁADU (wzgl. Fc*/Fc)	ANODOWY POTENCJAŁ ROZKŁADU (wzgl. Fc*/Fc)
|u\Na\K* - 2,0 - 2,4 V |((CH,),N^ł) - 2,65 V I (C2Hj)4N* -2,75 V {(C*H9),N^ł - 2,88 V j (C*H9)xNPF6 -3,22 V	r + 02 V CT -*-1,1 V SO*~ *1,9 V CIO; - 2,25 V BF; +2,48 V

■

Jak widać z powyższego zestawienia, można dobrać elektrolit pot| stawowy w zależności od potrzeb w zakresie potencjałów roboczych -3,2 V do +2,4 V, o ile jest on (elektrolit) dobrze rozpuszcza* I w zastosowanym rozpuszczalniku i dysocjując daje dobre przewodnia*| elektryczne roztworu.

10.3.4. Dobór materiału elektrodowego dla elektrolizerów stosowa w elektrosyntezie

Ogólnie rzecz ujmując, materiał elektrodowy stosowany w elektron powinien być odporny na korozję w warunkach prowadzenia na żądanego procesu elektrodowego.

Materiały katodowe

Najbardziej popularne materiały katodowe to: rtęć (obecnie się jej stosowanie ze względu na destrukcję ekologiczną), ołów, cyna, tjoJ miedź, żelazo, glin, platyna, nikiel, różnego typu elektrody węgłowe (gra&nrj elektrody kompozytowe (układy Pb/Pb0₂, Ti/Ti0₂) oraz dynamie rozwijające stosowanie elektrod modyfikowanych, które otrzymuje się nałożenie odpowiedniego polimeru (niejednokrotnie katalizującej elektrosyntezy) na powierzchnię metalicznej katody. Zagadnienie to raa* w dalszej części opracowania.

Materiały anodowe

Tutaj wybór jest węższy ze względu na łatwe uleganie anodo— I procesowi rozpuszczania elektrody w trakcie prowadzenia etektrofigj] diagramy Pourbaix - rozdz. 7). Poza procesami, gdzie jen to pożądany, jak np. przy elektrorafinacji miedzi hutniczej lub pnM|| czteroetylku ołowiu, należy tego zjawiska unikać. Dlatego jako anodowy najczęściej stosowana jest platyna i jej stopy z innymi ptanii^Hfl