OMiUP t2 Gorski2

stąd:

®wi - M-i • D₇

(5.41)

^Dm ~ M"2 ‘    ~ M-i • M-2'

(5.42)

&W3 “ ^3 ' ^W2 ⁼ M-I * M-2 * M-3 ^

(5.43)

Podstawiając do wzoru (5.37) odpowiednie wartości otrzymamy:

D_m + D_m + ^W3

(ij •D₁ + p₂p₂D_] + p₃p₂p₃-D

-    ⁺ ^2 ' 1^2 ⁺ 1^2 ' M-2 ' M-3

(5.44)

Przyjmijmy, że w trójstronnej instalacji destylacyjnej, połączonej szeregowo P₀ : pj : p2 : P3 mają się tak jak 8:4:2: 1,2. W takim przypadku }i = 0,77, jj-2 = 0/88, P3 = 0,91, natomiast dla całej instalacji współczynnik odparownika wynosi:

Wynika z tego, że w przypadku użycia jednostopniowej instalacji destylacyjnej, z 1 kg pary grzewczej można otrzymać (w zależności od zastosowanych ciśnień) 0,77, 0,86 lub 0,91 kg pary wtórnej; stosując zaś instalację dwustopniową —1,64 kg pary wtórnej, czyli wody destylowanej. Jeśli użyje się instalacji trójstopniowej, to z jednego kilograma pary grzewczej, przy stosunku ciśnień: 8:4:2: 1,2, można otrzymać aż 2,03 kg wody destylowanej.

Należy przy tym jednak pamiętać, że instalacja wielostopniowa jest znacznie bardziej skomplikowana i kosztowniejsza niż jednostopniowa.

5.4.2. ROZWIĄZANIA KONSTRUKCYJNE INSTALACJI DESTYLACYJNYCH

W skład instalacji destylacyjnej (patrz rys. 5.86, 5.87) wchodzą następujące urządzenia:

—    bateria wrzenia lub komora ekspansyjna,

—    skraplacz pary wtórnej,

—    urządzenie próżniowe (w instalacji destylacyjnej podciśnieniowej),

—    podgrzewacze wody przed wyparownikiem lub komorą ekspansyjną,

142