opis01 (4)

Parowóz osobowy    07 Wagony kolejowe Rf^l

skala 1:45    §\M Ml /    skala 1:45    U I

Parowóz OKI 27

Parowozy serii OKI 27 opracowano na zlecenie Ministerstwa Komunikacji w zakładach H. Cegielskiego w Poznaniu. Projekt powstał pod kierunkiem inżyniera Domaniewskiego w roku 1927. Parowóz przeznaczony był do obsługi linii podmiejskich oraz krótkich linii lokalnych. Do roku 1933 wyprodukowano 122 parowozy. W czasie produkcji wprowadzano zmiany konstrukcyjne, które wpłynęły na wygląd parowozów; lokomotywy nieznacznie różnią się od siebie wyglądem. Po roku 1945 pozostało na liniach PKP 95 parowozów, które pracowały do końca lat 70 ubiegłego wieku. Pracowały między innymi w parowozowniach Białystok Czeremcha, Ostrołęka, Tłuszcz, Siedlce, Rozwadów, Bytom, Częstochowa, Fosowskie, Gliwice, Olsztyn, Ostróda, Lębork, Korsze, Racibórz, Pyskowice, Katowice . Trzy parowozy pracowały jednak aż do roku 1985 w ZNTK Łapy - były to parowozy o numerach 41,76, 63. Do naszych czasów zachowały się cztery takie lokomotywy:

OKL 27-10 w Skierniewicach,

OKL 27-26 Warszawa-Praga lokomotywownia,

OKL 27-41 Chabówka skansen,

OKL 27-27 Gdynia-Grabówek lokomotywownia - model został opracowany na podstawie tego właśnie parowozu, a przedstawia identycznie wyglądającą lokomotywę nr 5 stacjonującąw 1966 roku w parowozowni Lębork.

Dane techniczne:

Średnica cylindrów:    540 mm

Skok tłoka:    630 mm

Średnica kół napędowych:    1500 mm

Średnica kół tocznych:    860 mm

Nadciśnienie pary w kotle:    14 at

Masa służbowa:    85 t

Prędkość konstrukcyjna:    80 km/h

Pojemność skrzyni wodnych:    10 m3

Pojemność skrzyni węglowej:    4 t.

Wagon BCi

Na przełomie XIX i XX wieku w Europie istniało już wiele zakładów produkujących tabor dla coraz dynamiczniej rozwijającej się kolei. W produkcji znalazło się setki typów lokomotyw i wagonów, co oznaczało konieczność obciążania kosztów produkcji kosztami utrzymywania potężnych zapasów materiałowych i licznej kadry technicznej, a w zakładach eksploatujących konieczne było utrzymywanie pokaźnych zapasów części zamiennych. W latach dwudziestych w celu ograniczenia tych kosztów w Niemczech podjęto program o-pracowania i budowy taboru znormalizowanego. Można powiedzieć, że były to początki budowy modułowej, która jest stosowana do dziś, nie tylko w kolejnictwie. Dla taboru zostały wtedy ustanowione liczne standardy, pozwalające na u-jednolicenie stosowanych rozwiązań technicznych.

Efektem tych działań stało się między innymi oddanie do użytku wagonów pasażerskich o prostej budowie, łatwo dostosowywanych w procesie produkcji do wymagań klienta. Założenia, według których je konstruowano okazały się na tyle ponadczasowymi, że opierano na nich produkcję jeszcze po drugiej wojnie światowej.

Wśród wielu typów wagonów znormalizowanych najbardziej chyba znanym (między innymi za sprawą jedynie kiedyś dostępnych nam kolejek PIKO) jest typ B (w krajach niemieckojęzycznych podstawowo nazywany Donnerbuechse). Wagony te w dostosowywaniu do potrzeb doczekały się wielu odmian. Na torach można było je spotkać głównie w następujących kombinacjach klas: 3/3,2/3,2/2. Cechowały się otwartymi pomostami, jednąlub dwoma toaletami, postojowym hamulcem ręcznym, parowym ogrzewaniem i elektrycznym oświetleniem z własnej prądnicy i baterii akumulatorów.

Służyły w wielu zarządach kolejowych, przewożąc miliony pasażerów. Dzięki znormalizowanej budowie i charakterystycznej sylwetce na pierwszy rzut oka trudno określić producenta czy okres produkcji. Do dnia dzisiejszego zachowała się spora liczba tych wagonów, a cieszą się one żywym zainteresowaniem muzeów czy kolei muzealnych. Są wydobywane z zapomnianych bocznic zakładowych czy nawet złomowisk, odbudowywane i znowu ku uciesze hobbystów i wielu innych jeżdżąpo torach.

W Polsce można je spotkać na przykład w składach pociągów w Wolsztynie czy Chabówce. W naszej wycinance przedstawione są wagony należące właśnie do Skansenu Chabówka :

-wagon serii BCi numer 014160 (DessauerWaggonfabrik AG, 1930),

-wagon serii BCi numer 014330 (LHB Weimar, 1928).

Parowóz OKI 27 - uwagi ogólne:

Podczas budowy modelu należy przestrzegać kolejności budowy przedstawionej w opisie. Części oznaczone małą literką b podklejać na brystol, części oznaczone * naklejać na tekturę 0,5 mm (ja używam tektury od pudełek po proszku do prania szarego koloru od środka, jest jeszcze brązowa ale się nie nadaje). Części oznaczone ** naklejać na tekturę 1,0mm. Wszystkie części po wycięciu wyretuszować odpowiednimi farbkami, chyba że model będzie całkowicie malowany, co zalecam bardziej doświadczonym modelarzom. Nity na budce o-raz skrzyniach węglowych można odcisnąć od strony niepokolorowanej tępą igłą w oprawce. Wszelkie poręcze, rury należy wykonać wg rys generalnego, który wykonany jest w skali 1:87 i należy je zwiększyć jeden raz.

Opis budowy:

Budowę modelu rozpoczynamy od ostoi parowozu wg rysunku 1 - cz. 1P oraz 1L wraz z cz. 1a (wykonując w nich otwory na osie) oraz 1 b, łączymy między sobą cz. 2, 3, 3a, 4, 5, 6, 6a, 7, 8, 9, 10. Następnie doklejamy cz. 11, 12, 12a, 13, 14, 15. Od przodu ostoi doklejamy cz.17, 18, 18a - belka zderzakowa przednia, oraz z tyłu cz. 19 - belka zderzakowa tylnia. Części 20, 21 naklejamy zgodnie z rysunkiem 1, od góry wklejamy cz. 22, 23, 24, 25, na nie naklejamy podstawę budki maszynisty i skrzyni węglowej cz. 26,26a, 26b. Od spodu w ostoję wklejamy osie kół napędowych cz.27, 27a, wg rys 1, przetykając przez całość ośki wykonane z drutu wg wzoru I. Z przodu i z tyłu przetykamy ośki kół tocznych wykonane z drutu wg wzoru II. Na tym etapie przyklejamy również osie dźwigni hamulcowych cz. 113. Resory cz.28, 28a, 28b, 28c oraz wzór III wykonujemy według rys. 2 i wklejamy od wewnętrznej strony ostoi pod osiami kół według rys 1. Zderzaki cz. 29, 29a, b, c, d, e, f wykonujemy wg rysunku 3 i przyklejamy w oznaczonych miejscach na belkach zderzakowych, również od spodu belek zderzakowych wklejamy poręcze wykonane wg wzoru IV. Sprzęgi cz. 30,30a, b, c, d, e, f oraz wzór V wykonujemy wg rys. 4 i przyklejamy do belek zderzakowych w oznaczonych miejscach. Węże powietrzne cz. 31, 31 a, b wykonujemy wg rys. 5 z drutu 0,5mm w izolacji (najlepiej z przewodów telefonicznych w czarnej izolacji) i wklejamy w belki zderzakowe we wcześniej wykonane otwory. Cylindry hamulcowe wykonujemy wg rys. 6 z elementów 32, 32a, b, c, d, e, f i przyklejamy do o-stoi w oznaczonych miejscach. Koła napędowe wykonujemy wg rys. 7, z elementów 33+33a, 34, 35, 35a, 36, 37, 38 (obręcze), 39, 40, 41,42, 43 (piasta), 44 -szprychy kół. Koła wklejamy na wystające końce osi (wzór I) według rysunku generalnego, przy wykonaniu kół posługujemy się również szablonami kół zamieszczonymi na rys. 8. Koła toczne wykonujemy wg rys. 9 z elementów 45+45a, 46, 47, 48, 49, 50 (obręcze), 51, 52, 53, 54 (piasta), 55 - szprychy kół, w tym przypadku również posługujemy się rys. 8. Zbiorniki powietrza cz56, 56a, b, c, zbiorniki główne, oraz cz. 57, 57a, b, c, zbiornik pomocniczy wykonujemy wg rys. 10, i przyklejamy według planu generalnego pod pomostami. Silniki parowe wykonujemy wg rys. 11 z elementów 58,58a, w58 (obudowy silników), od przodu silnika przyklejamy cz. 59,59a, 59c (przednia pokrywa suwaka) oraz cz. 60,60a, b, c, d, e, f, g oraz cz. i (pokrywa przednia cylindra parowego wraz z obudową toczyska). Cz. 59, 59a, 59b, wzór VI (pokrywa tylnia suwaka wraz z prowadnicą suwaka). Cz. 60,60a, 60b, 60c, 60d, 60e, 60f, 60g oraz 60h (pokrywa tylnia cylindra parowego wraz z tłoczyskiem). Kompletne silniki przyklejamy do ostoi w wyznaczone miejsca, zwracając uwagę na prawidłowy kierunek ułożenia silników. Kocioł parowozu wykonujemy według rysunku 12, sklejając cz. 61,61 a, 61 b oraz cz. 62, 62a, 62b razem, następnie przyklejamy cz. 63, 64 (klapa dymnicy). Następnie sklejamy tylnią część kotła cz. 66, 66a, 66b, 66c, 67, 67a, 67b i doklejamy do cz. 62b, następnie oklejamy kocioł paskami cz. 65. Na kotle naklejamy wyposażenie kotła cz. 68, 69, 70, 71,72, 73, 74, 75 wykonane wg rys.12 oraz 13 i 14. Kompletny kocioł przyklejamy do pomostu cz. 26 oraz cz. 4 (wszelkie rury i przewody wykonujemy według rysunku generalnego ponieważ na oryginalnych parowozach przebiegały one różnie i nie ma potrzeby wykonania ich ściśle wg wzorów). Zbiorniki wodne wykonujemy wg rys. 14, na nich przyklejamy klapy do wlewu wody cz. 76a, 76b.

Parowóz po sklejeniu można polakierować lakierem bezbarwnym. Wagony BCi - uwagi ogólne:

Modele sąśredniotrudne w budowie. Z uwagi na skalę i tworzywo zawierają pewne uproszczenia, które jednak nie wpłyną na obniżenie ich atrakcyjności. Posiadają odwzorowane wnętrza i układy hamulcowe. Mniej zaawansowani modelarze mogą budowę jeszcze uprościć, rezygnując z wykonania drzwi otwieranych czy nawetzwykonania układu hamulcowego. W wycinance przyjęto następujące oznaczenia:

* - podkleić brystolem

** - podkleić kartonem 0,5 mm

*** - podkleić kartonem 1,0 mm.

Atrakcyjność modeli podniesie uplastycznienie rysunków nitowań. Aby ułatwić ich wykonanie na jednej ze stron są umieszczone szablony ścian bocznych i dachu z naniesionym rysunkiem rozmieszczenia nitów. Szablon należy wyciąć i ponakłuwać nity. Należy również wyciąć okna w ścianach bocznych wagonu przed ich wycięciem z arkusza. Następnie z „lewej” strony należy do-

Wydawca

P.P.H.U.W. “Answer”

Łukasz Wąwoźny skr. poczt. 70, 32-300 Olkusz tel./fax [phone] /aut. zgłosz./ tel. kom. 0-605 913 184 e-mail: [e-mail] www.answer.pl

Redaktor naczelny	Projekt modeli wagonów BCi	Druk
Łukasz Wąwoźny	Jan Kołodziej	Paper & Tinta, Warszawa
Projekt modelu parowozu OKI 27	Rysunek na okładce	Naświetlenia
Dariusz Wandtke	Henryk Rzeźniczek	Kamil, Sosnowiec

Wszelkie prawa zastrzeżone.

Przedruk i kopiowanie jedynie za zgodą Wydawcy. Ali rights reserved.

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść reklam i ogłoszeń. Korespondencję prosimy kierować na adres podany w stopce.