P1010273 (4)

P1010273 (4)



użvtck z zębów prowadzi od nekrosadyzmu do nekrofagii, w której zawsze, według Epaularda, zawiera się składnik erotyczny16.

Innym, bardzo szczegółowo opisanym nekrofilem stał się Victor Ardisson, zwany „wampirem z Muy”. Pracował jako grabarz, skończył w szpitalu psychiatrycznym, w którym przebywał od roku 1901. Już wspomnianą tu rozprawę doktorską poświęcił mu Epaulard w roku 1901; francuska książka Michela Belletrud i Edmonda Mercier z 1906 roku nosi tytuł Przyczynek do badań nad nekrofilią. Sprawa Ardissona. Przedstawia on też ważny przykład w psychoanalitycznych studiach Marie Bonaparte17 oraz w pracach Volty i autorów Le musee des vampires. Szczególne stanowisko badających go lekarzy wyrażało się w przekonaniu, że „bez niego historia nekrofilii byłaby uboższa o jeden z najpiękniejszych przypadków”18.

Doktor Epaulard udał się zaraz do szpitala, aby tam przeprowadzić szczegółowe pomiary i badania. Le musee des vampires zamieszcza wyciąg z tezy doktorskiej, zawierający fotografie wampira z Muy, obserwacje antropometryczne, opis właściwości ciała i tym podobne. Stąd dowiadujemy się na przykład, że u Ardissona zmysł powonienia znajdował się w zaniku. Dlatego właśnie mógł żyć obok rozkładającego się trupa. Doktor Epaulard wnioskował, że Ardisson jest debilem nieświadomym czynów, które popełniał. „Gwałcił trupy, ponieważ jako grabarzowi było mu łatwo sprokurować sobie pozór kobiety pod postacią trupów, którym przypisywał pewien rodzaj egzystencji”19. Na podstawie obserwacji naocznych doktor mógł wyrazić zdziwienie: „Jego smutna fizjognomia nie ma nic z bestialstwa, którego by się można po

16    Por. O. Volta, Le yampire, s. 120-122,127.

17    Marie Bonaparte pisała, że mogła go jeszcze widzieć w szpitalu psychiatrycznym u loku klasyfikacji Ardisson zajmował najniższy stopień nekrofilii - wskutek braku rozróżnienia mit,'d żywą a istotą umarłą (Edgar Poe..., wyd. franc., t. III, s. 826).

18    Cyt. za: O. Volta, Le yampire, s. 188.

19    Por. R. Villeneuve et J.-L. Degaudenzi, Le musee des yampires, s. 204-205.

20    Por. O. Volta, Le yampire, s. 188.

21    Cyt. za: R. Villeneuve et J.-L. Degaudenzi, Le musee des yampires, s. 196.

22    Por. O. Volta, Le vumpire, s. 191.

23    Ibidem, s. 192.

21 R. Villeneuve et J.-L. Degaudenzi, Le musće des yampires, s. 195.

Wampir z Muy, czyli gwałciciel trupów, Pieśń żałobna. Trensłowa Jeana Bała, około 1901



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
P1010273 użytek z zębów prowadzi od nekrosadyzmu do nekrofagii, w której zawsze, według Epaularda, z
11810 P1210041 b .    aaneczkiem (2) prowadzącym od niej do domu Fragment jednej z ul
„Doświadczenie może sprawdzać teorie, ale nie me dogi. która by prowadziła od doświadczenia do
mobilizowanie strasznej potęgi gniewu prowadzącej od zła do nieszczęścia. Charakter odstraszający
mobilizowanie strasznej potęgi gniewu prowadzącej od zła do nieszczęścia. Charakter odstraszający
Oprócz kształcenia w Lublinie Uniwersytet prowadził od 1969 do 2001 roku swoją Filię w Rzeszowie, z
skanuj0011 224 3 język nowych mediów > operacje >Od obiektu do sygnału Wybór gotowych elementó
skanuj0024 (236) 158 II. OD POCZĄTKÓW — DO UPADKU POWSTANIA i tam pierwszy raz okazał się poetą, wyl
_Od grosika do złotówki Od grosika do złotówki cd. A gdy ta cudowna podróż się zakończy, Kiedy już
Od grosika do złotówki Na planecie Portfelik uczniowie: dowiadują się o sposobach zarabiania pienięd
Idealny wybór dla szczeniąt od 3 tygodnia do 12 miesięcy. Regal Puppy Bites zawiera 5 różnych źródeł
IMGT07 W zależności od zdolności do tworzenia pąków odnawiających na korzeniach wyróżnia się dwa typ

więcej podobnych podstron